การสำรวจการตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรม โดยนักเรียน นิสิต นักศึกษากรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อสำรวจการตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรม 12 ประเภท โดยนักเรียนนิสิต นักศึกษาในกรุงเทพมหานคร ศึกษาความแตกต่างของการตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรมตามตัวแปรอิสระ 13 ตัวแปร คือ เพศ ระดับการศึกษา ประเภทของสังกัดของสถานศึกษาประเภทของสื่อมวลชนที่ใช้รับข่าวอาชญากรรม ความถี่ของการรับข่าวอาชญากรรม การเคยตกเป็นเหยื่ออาชญากรรม การมีผู้รู้จักคุ้นเคยตกเป็นเหยื่ออาชญากรรม การศึกษาของบิดา – มารดา อาชีพของบิดา-มารดา รายได้ต่อเดือนของทุกคนในครอบครัวรวมกัน และระยะเวลาของการอาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานครและศึกษาตัวแปรอิสระที่ทำนายการตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรมได้อย่างมีนัยสำคัญ ผลการวิจัยพบว่า 1. นักเรียน นิสิต นักศึกษาตัดสินอาชญากรรมด้านเพศว่าร้ายแรงที่สุด 2. เมื่อวิเคราะห์ผลการวิจัยในตัวแปรอิสระ 13 ตัวแปร พบว่า นักเรียน นิสิต นักศึกษาตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรมเฉลี่ยจากทุกประเภทแตกต่างกันในตัวแปรเหล่านี้คือ 2.1 เพศ นักเรียน นิสิต นักศึกษาเพศหญิง ตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรมเฉลี่ยจากทุกประเภทสูงกว่านักเรียน นิสิต นักศึกษาเพศชาย (p <.001) 2.2 ระดับการศึกษา นิสิต นักศึกษาระดับปริญญาตรี ตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรมเฉลี่ยจากทุกประเภทสูงกว่า นักเรียน นักศึกษาระดับต่ำกว่าปริญญาตรี (p <.05) 2.3 ประเภทของสังกัดของสถานศึกษา นักเรียน นิสิต นักศึกษา ที่ศึกษาในสถานศึกษาของรัฐบาลตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรม เฉลี่ยจากทุกประเภทสูงกว่า นักเรียน นิสิต นักศึกษา ที่ศึกษาในสถานศึกษาเอกชน (p <.01) 2.4 ประเภทของสื่อมวลชนที่ใช้รับข่าวอาชญากรรม นักเรียน นิสิต นักศึกษาที่รับข่าวอาชญากรรมจากทั้งหนังสือพิมพ์และโทรทัศน์ ตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรมเฉลี่ยจากทุกประเภทสูงกว่า นักเรียนนิสิต นักศึกษาที่รับข่าวอาชญากรรมจากหนังสือพิมพ์อย่างเดียว (p <.01) 3. ตัวแปรอิสระที่ทำนายการตัดสินความร้ายแรงของอาชญากรรมเฉลี่ยจากทุกประเภทของนักเรียนนิสิต นักศึกษาในกรุงเทพมหานคร ได้อย่างมีนัยสำคัญ คือเพศ (β = .14) และประเภทของสื่อมวลชนที่ใช้รับข่าวอาชญากรรม (β = .13) โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหูคุณ = .19 (p <.001)