ความเหนื่อยล้าทางการรู้คิด ต่อตัวกระตุ้นด้านการคงสมาธิในผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน

เสฎฐพงศ์ ชูนามชัย

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/76319

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	รุ่งโรจน์ พิทยศิริ	-
dc.contributor.advisor	ชาวิท ตันวีระชัยสกุล	-
dc.contributor.advisor	ปรียา จาโกต้า	-
dc.contributor.author	เสฎฐพงศ์ ชูนามชัย	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะแพทยศาสตร์	-
dc.date.accessioned	2021-09-21T06:28:55Z	-
dc.date.available	2021-09-21T06:28:55Z	-
dc.date.issued	2563	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/76319	-
dc.description	วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2563	-
dc.description.abstract	วิธีการวิจัย การวิจัยกึ่งทดลอง โดยเปรียบเทียบระยะเวลา (Reaction time) และความแม่นยำของการตอบสนองต่อ Stroop color test ก่อนและหลังการสร้างความเครียดทางการรู้คิดโดยการใช้ Paced visual serial addition test ระหว่างกลุ่มพาร์กินสันและกลุ่มควบคุม โดยใช้ independent t-test จากนั้นจึงทำการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยพื้นฐานของตัวอย่างกับการเกิดความเหนื่อยล้าทางการรู้คิด ได้แก่ อายุ คะแนนแบบทดสอบสภาพจิตใจแบบย่อ (TMSE) คุณภาพการนอนหลับ (PSQI) ด้วยวิธี Linear regression analysis และทำการศึกษาเฉพาะในกลุ่มพาร์กินสันเพื่อศึกษาความเกี่ยวข้องของปัจจัยพื้นฐาน การเกิดความเหนื่อยล้าทางการรู้คิด และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วย (PDQ-8) ผลการศึกษา กลุ่มพาร์กินสันใช้ระยะเวลาในการตอบสนองที่มากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = 0.008) ปัจจัยที่พบว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับการระยะเวลาการตอบสนองที่ยาวขึ้นในกลุ่มพาร์กินสันได้แก่ ขนาดยาเทียบเท่าขนาดเลโวโดปาที่ผู้ป่วยใช้ที่มากขึ้น (p=0.042) และอาการแข็งเกร็ง (Rigidity) (p = 0.048) และพบว่ามีความสัมพันธ์ระดับปานกลางระหว่างระยะเวลาการตอบสนองที่ยาวขึ้นกับคุณภาพชีวิตที่แย่ลงของผู้ป่วยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.323, p=0.042) สรุป การศึกษาในครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยพาร์กินสัน มีระยะเวลาในการตอบสนองต่อการทดสอบที่ต้องใช้สมาธิและการจดจ่อ ในสถานการณ์ที่เกิดความเครียดทางการรู้คิดที่ช้ากว่ากลุ่มควบคุม ซึ่งอาจแสดงถึงการเกิดภาวะเหนื่อยล้าทางการรู้คิดในผู้ป่วยพาร์กินสันภายใต้ความเครียดดังกล่าว	-
dc.description.abstractalternative	Methods We performed a quasi-experimental study of 40 non-demented Parkinson’s patients and 40 control subjects to determine difference in cognitive performance before and after cognitive stress. Baseline characteristics, TMSE score, PSQI score and PDQ-8 score were recorded to determine association between these variables and cognitive performance by linear regression model. Results The percentage change of mean answer time between pre- and post-cognitive load was significantly higher in Parkinson’s group than in control group (p = 0.008). The levodopa equivalent dose (p=0.042) and rigidity (p = 0.048) were significant predictors of increased answer time. There was also a significant moderate degree negative correlation between percentage change of maximal answer time pre- and post-cognitive load and PDQ-8 score in Parkinson’s group (r = 0.323, p = 0.042). Conclusion We demonstrated impairment of ability to maintain cognitive performance in stroop task after cognitive stress in Parkinson’s patients compared to controls. This may be an essential clue in development of tools to measure cognitive fatigue objectively.	-
dc.language.iso	th	-
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	-
dc.relation.uri	http://www.doi.org/10.58837/CHULA.THE.2020.1337	-
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	-
dc.subject.classification	Neuroscience	-
dc.title	ความเหนื่อยล้าทางการรู้คิด ต่อตัวกระตุ้นด้านการคงสมาธิในผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน	-
dc.title.alternative	Cognitive fatigue from attention cognitive load in Parkinson disease	-
dc.type	Thesis	-
dc.degree.name	วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต	-
dc.degree.level	ปริญญาโท	-
dc.degree.discipline	อายุรศาสตร์	-
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	-
dc.identifier.DOI	10.58837/CHULA.THE.2020.1337	-
Appears in Collections:	Med - Theses

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
6174076730.pdf		2.21 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record