การทดสอบโมเดลความพึงพอใจในการทำวิจัยของมหาบัณฑิตคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อสร้างและทดสอบโมเดลลิสเรล (Lisrel model) ความพึงพอใจในการทำวิจัยของมหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่ประยุกต์มาจากแนวคิดของ Luthans และทฤษฎีของ Porter and Lawler กลุ่มประชากร คือ ผู้สำเร็จการศึกษาตามหลักสูตรครุศาสตร์มหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่มีการทำวิทยานิพนธ์และสำเร็จการศึกษาในช่วงปี 2534-2538 จาก 11 ภาควิชา จำนวน 1,368 คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษามีขนาด 631 คน ได้จากการสุ่มแบบแบ่งชั้นไม่เป็นสัดส่วน (unproportional stratified random sampling) ตามภาควิชา ภาควิชาละ 60 คน หลังจากได้รับแบบสอบถามกลับคืนมาแล้วทำการแบ่งกลุ่มตัวอย่างเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ทำวิจัยกับกลุ่มที่ไม่ได้ทำวิจัยหลังจากจบการศึกษา จากนั้นทำการสุ่มอย่างง่าย (simple random sampling) เพื่อแบ่งกลุ่มตัวอย่างที่ได้ออกเป็นอีก 2 กลุ่ม กลุ่มแรกนำมาใช้ในการสร้างและพัฒนาโมเดลตามแนวคิดทฤษฎี กลุ่มที่สองนำมาทดสอบโมเดลที่สร้างและพัฒนาขึ้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม 1 ชุด จำนวนข้อคำถาม 67 ข้อ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าสถิติพื้นฐานด้วยโปรแกรม SPSSPC+ และโปรแกรมลิสเรล (Lisrel VIII) ในการตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ผลการวิจัยสรุปได้ว่า โมเดลที่ผู้วิจัยสร้างมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ได้ค่าไค-สแควร์ (chi-square) เท่ากับ 8.453;P = 0.904 ที่องศาอิสระ (df) 15 ค่า GFI เท่ากับ 0.994 ค่า AGFI เท่ากับ 0.969 ค่าเศษเหลือในรูปคะแนนมาตรฐานเท่ากับ 1.424 ค่าสัมประสิทธิ์การพยากรณ์ (R SQUARE) เท่ากับ 0.999 แสดงว่าตัวแปรในโมเดลอธิบายความแปรปรวนของความพึงพอใจในการทำวิจัยได้ร้อยละ 99.9 โดยที่ตัวแปรต้นทุกตัวในโมเดลมีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในการทำวิจัย สำหรับผลการวิเคราะห์เพื่อทดสอบโมเดลความพึงพอใจในการทำวิจัยพบว่า โมเดลที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นนั้นยังมีข้อจำกัดในการนำไปใช้กับอีกกลุ่มตัวอย่างหนึ่งที่มาจากประชากรเดียวกัน