Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเหนื่อยหน่ายในการปฏิบัติงานของตำรวจจราจร ในสถานีตำรวจนครบาล และทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างความเหนื่อยหน่ายในการปฏิบัติงานกับความมุ่งหวังในชีวิต การแสวงหาความหมายในชีวิต และความฉลาดทางอารมณ์ ของตำรวจจราจรในสถานีตำรวจนครบาล กลุ่มตัวอย่าง เป็นข้าราชการตำรวจชั้นประทวนสายจราจร จำนวน 359 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดความเหนื่อยหน่าย แบบวัดความมุ่งหวังในชีวิต แบบวัดการแสวงหาความหมายในชีวิต และแบบวัดความฉลาดทางอารมณ์ โดยผู้วิจัยเป็นผู้เก็บรวบรวมด้วยตนเอง ผลการวิจัยพบว่า 1. ตำรวจจราจรในสถานีตำรวจนครบาลที่มีภูมิหลังด้านอายุ และประสบการณ์ทำงานแตกต่างกัน มีความเหนื่อยหน่ายในการปฏิบัติงานไม่แตกต่างกัน 2. ตำรวจจราจรในสถานีตำรวจนครบาล มีความเหนื่อยหน่ายในการปฏิบัติงานระดับปานกลาง ทั้ง 3 ด้านคือ ด้านความอ่อนล้าทางอารมณ์ ด้านลดความเป็นบุคคลในผู้อื่น และด้านความสำเร็จส่วนบุคคล 3.ตัวแปรความเหนื่อยหน่ายมีความสัมพันธ์ทางลบกับตัวแปรความมุ่งหวังในชีวิต และตัวแปรความฉลาดทางอารมณ์ แต่ไม่พบความสัมพันธ์กับตัวแปรการแสวงหาความหมายในชีวิต การสัมภาษณ์เพิ่มเติมเกี่ยวกับสาเหตุของความเหนื่อยหน่ายในการปฏิบัติงานของตำรวจจราจรในสถานีตำรวจนครบาล จำนวน 15 คน คัดเลือกจากกลุ่มตัวอย่างที่มีค่าคะแนนความเหนื่อยหน่ายที่อยู่ในระดับที่สูง (x+2SD) เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ เทปบันทึกเสียง แนวคำถามในการสัมภาษณ์ จากข้อมูลการสัมภาษณ์พบว่า สาเหตุที่ทำให้เกิดความเหนื่อยหน่ายในการปฏิบัติงานของตำรวจจราจรในเขตนครบาล จำแนกได้เป็น 3 ประเด็น ได้แก่ 1)สภาพทางกายภาพของงานจราจร 2)การมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลรอบข้าง และ3) ความคิด ความรู้สึกของตำรวจจราจร
