Abstract:
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบและลักษณะทางกายภาพ รูปแบบและลักษณะกิจกรรม รวมถึงบทบาทและความสำคัญของพื้นที่บริเวณอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีเอกลักษณ์และบทบาทที่สำคัญของกรุงเทพมหานคร รวมทั้งเสนอรูปแบบการปรับปรุงฟื้นฟูพื้นที่ จากการศึกษาพบว่าพื้นที่บริเวณอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ มีบทบาทสำคัญทางด้านกายภาพ สังคมและเศรษฐกิจ โดยเป็นศูนย์กลางของระบบขนส่งมวลชน เป็นที่รวมกิจกรรมทางสังคม และเป็นแหล่งกิจกรรมทางเศรษฐกิจของเมือง จากการที่เมืองมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วทำให้พื้นที่บริเวณอนุสาวรีย์ชัย สมรภูมิในปัจจุบันเกิดปัญหาในด้านการใช้ที่ดินไม่คุ้มค่า สภาพอาคารเสื่อมโทรม ขาดความต่อเนื่องของระบบทางเดิน และปัญหาทางภูมิทัศน์และสภาพแวดล้อม แนวทางและรูปแบบในการปรับปรุงฟื้นฟูพื้นที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิประกอบด้วย 1. การควบคุมการพัฒนาพื้นที่ในอนาคต - ควบคุมการใช้ที่ดินโดยจำแนกพื้นที่ออกเป็น เขตควบคุมการก่อสร้าง เขตการใช้ที่ดินแบบผสมผสาน เขตการใช้ที่ดินของสถาบันราชการ เขตการใช้ที่ดินของสถาบันการศึกษา เขตการใช้ที่ดินของสถาบันศาสนา และเขตการใช้ที่ดินประเภทที่โล่งเพื่อนันทนาการ - ควบคุมรูปแบบและองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม - ควบคุมแนวเส้นขอบฟ้า ความสูงอาคารและแนวมองที่สำคัญ 2. การปรับปรุงฟื้นฟูพื้นที่ - การปรับปรุงฟื้นฟูสิ่งก่อสร้างเดิม ในด้านรูปแบบและองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรมในลักษณะกิจกรรมเดิม - การปรับปรุงฟื้นฟูโดยการรื้ออาคารเดิม สร้างใหม่ ปรับเปลี่ยนกิจกรรมในเชิงพาณิชย์ - การปรับปรุงฟื้นฟูโดยการปรับเปลี่ยนพื้นที่ทิ้งร้าง เสื่อมโทรม เป็นพื้นที่กิจกรรมในเชิงพาณิชย์ - การปรับปรุงฟื้นฟูโดยการปรับเปลี่ยนพื้นที่เสื่อมโทรม เป็นที่โล่งว่างและที่จอดรถ 3. การเชื่อมโยงระบบเครือข่ายการสัญจร โดยปรับปรุงสะพานทางเดินเท้าให้มีความต่อเนื่องกันและเชื่อมต่อกับกิจกรรม ต่างๆ ในพื้นที่ 4. การปรับปรุงองค์ประกอบของเมืองด้านภูมิทัศน์และสภาพแวดล้อมเมือง
