Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลได้แก่ระดับการศึกษารายได้ สถานภาพสมรส ประวัติการเจ็บป่วยด้วยโรคซึมเศร้าของบุคคลในครอบครัว การรับรู้ภาวะสุขภาพ ความคิดอัตโนมัติด้านลบ และการปรับตัวทางสังคม กับความซึมเศร้า กลุ่มตัวอย่างคือหญิงวัยหมดระดูโรงพยาบาลของรัฐกรุงเทพมหานครได้จากการสุ่ม แบบอุบัติการณ์ จำนวน 130 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามการรับรู้ภาวะสุขภาพ แบบประเมินความซึมเศร้า แบบประเมินความคิดอัตโนมัติในด้านลบ และแบบประเมินการปรับตัวทางสังคม ซึ่งได้ผ่านการทดสอบความตรงและความเที่ยง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ความไม่เพียงพอของรายได้ มีความสัมพันธ์ทางบวกระดับต่ำมาก ส่วนการไม่เจ็บป่วยด้วยโรคซึมเศร้าของบุคคลในครอบครัว มีความสัมพันธ์ทางบวกระดับต่ำและความคิดอัตโนมัติด้านลบ มีความสัมพันธ์ทางบวกระดับปานกลางกับความซึมเศร้า (r = .222, .288, .655 ตามลำดับ) กับความซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. ความเพียงพอของรายได้มีความสัมพันธ์ระดับต่ำมาก การเจ็บป่วยด้วยโรคซึมเศร้าของบุคคลในครอบครัวและการรับรู้ภาวะสุขภาพมีความ สัมพันธ์ทางลบระดับต่ำ และการปรับตัวทางสังคมมีความสัมพันธ์ทางลบระดับปานกลาง กับความซึมเศร้า (r = .212, .288, .305 และ .670 ตามลำดับ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
