ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรม ต่อความโกรธของนักเรียนวัยรุ่น

ทัศไนย วงศ์สุวรรณ

dc.contributor.advisor	สุภาพรรณ โคตรจรัส
dc.contributor.author	ทัศไนย วงศ์สุวรรณ
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะจิตวิทยา
dc.date.accessioned	2010-06-11T11:24:38Z
dc.date.available	2010-06-11T11:24:38Z
dc.date.issued	2542
dc.identifier.isbn	9743342451
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/12851
dc.description	วิทยานิพนธ์ (ศศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2542	en
dc.description.abstract	ศึกษาผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรมต่อความโกรธของนักเรียนวัยรุ่น โดยมีสมมุติฐานการวิจัยคือ (1) ระดับความโกรธโดยทั่วไปของนักเรียน ที่ได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม จะต่ำกว่าระดับความโกรธโดยทั่วไปของนักเรียนกลุ่มควบคุม ในระยะหลังการทดลองและในระยะติดตามผล (2) ระดับความโกรธโดยทั่วไป ของนักเรียนที่ได้เข้าร่วมปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม ในระยะหลังการทดลองและในระยะติดตามผลจะต่ำกว่าในระยะก่อนการทดลอง (3)ระดับการแสดงความโกรธออกภายนอกของนักเรียนที่ได้เข้าร่วม การปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม จะต่ำกว่าระดับการแสดงความโกรธออกภายนอกของนักเรียนกลุ่มควบคุม ในระยะหลังการทดลองและในระยะติดตามผล (4) ระดับการแสดงความโกรธออกภายนอก ของนักเรียนที่ได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม ในระยะหลังการทดลองและในระยะติดตามผลจะต่ำกว่าในระยะก่อนการทดลอง (5)ระดับการควบคุมความโกรธของนักเรียน ที่ได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม จะสูงกว่าระดับการควบคุมความโกรธของนักเรียนกลุ่มควบคุม ในระยะหลังการทดลองและในระยะติดตามผล (6) ระดับการควบคุมความโกรธ ของนักเรียนที่ได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม ในระยะหลังการทดลองและในระยะติดตามผลจะสูงกว่าในระยะก่อนการทดลอง การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองแบบมีกลุ่มควบคุม ทดสอบก่อนและหลังการทดลอง (Pretest-Posttest Control Group Design) กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนที่มีประวัติจากฝ่ายปกครอง ว่ามีปัญหาทางพฤติกรรมจำนวน 16 คน ซึ่งสุ่มจากนักเรียนที่มีประวัติจากฝ่ายปกครองว่า มีปัญหาทางพฤติกรรมที่ได้คะแนนจากแบบวัดความโกรธ และการแสดงความโกรธในมาตรความโกรธแบบลักษณะ และมาตรการแสดงความโกรธออกภายนอกสูงกว่าเปอร์เซนไทล์ที่ 75 และมีคะแนนในมาตรการควบคุมความโกรธต่ำกว่าเปอร์เซนไทล์ที่ 25 สุ่มเป็นกลุ่มทดลอง 8 คน และกลุ่มควบคุม 8 คน กลุ่มทดลองได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม ตามแนวพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรมเป็นเวลา 7 สัปดาห์ต่อเนื่องกัน สัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง ครั้งละ 1 1/2-2 ชั่วโมง รวม 20 ชั่วโมง โดยผู้วิจัยเป็นผู้นำกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบวัดประสบการณ์ความโกรธและการแสดงความโกรธ ซึ่งพัฒนามาจากแบบสำรวจความโกรธแบบสภาวะ-ลักษณะและการแสดงความโกรธของ Spielberger วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการทดสอบความแตกต่าง ของค่าเฉลี่ยคะแนนความโกรธแบบลักษณะ การแสดงความโกรธออกภายนอกและคะแนนการควบคุมความโกรธด้วยการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า (1) หลังการทดลองและในระยะติดตามผล นักเรียนที่เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มมีคะแนนความโกรธโดยทั่วไปต่ำกว่านักเรียนที่ไม่ได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (2) หลังการทดลองและในระยะติดตามผล นักเรียนที่เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มมีคะแนนความโกรธโดยทั้วไปต่ำกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัฐทางสถิติที่ระดับ .05 (3) หลังการทดลองและในระยะติดตามผล นักเรียนที่เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มมีคะแนนการแสดงความโกรธออกภายนอกต่ำกว่านักเรียนที่ไม่ได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (4) หลังการทดลองและในระยะติดตามผล นักเรียนที่เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มมีคะแนนการแสดงความโกรธออกภายนอกต่ำกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (5) หลังการทดลองและในระยะติดตามผล นักเรียนที่เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มมีคะแนนการควบคุมความโกรธสูงกว่านักเรียนที่ไม่ได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (6) หลังการทดลองและในระยะติดตามผล นักเรียนที่เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มมีคะแนนการควบคุมความโกรธสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05	en
dc.description.abstractalternative	To study the effect of group rational emotive behavior therapy on anger of adolescent students. The hypotheses were that (1) the posttest and follow-up test scores on Trait-Anger scale of the experimental group would be lower than the posttest and follow-up test scores of the control group (2) the posttest and follow-up test scores on Trait-Anger scale of the experimental group would be lower than its pretest scores (3) the posttest and follow-up test scores on Anger-Out scale of the experimental group would be lower than the posttest and follow-up test scores of the control group (4) the posttest and follow-up test scores on Anger-Out scale of the experimental group would be lower than its pretest scores (5) the posttest and follow-up test scores on Anger-Control scale of the experimental group would be higher than the posttest and follow-up test scores of the control group (6) the posttest and follow-up test scores on Anger-Control scale of the experimental group would be higher than its pretest scores. The research design was the pretest-posttest control group design. The sample was 16 students selected from the students who had reported behavior problem on the school records and scored higher than 75 percentile on Trait-Anger and Anger-Out scales and scored lower than 25 percentile on Anger-Control scale. They were randomly assigned to an experimental group and a control group, each group comprising 8 student. The experimental group participated in a group rational emotive behavior therapy program conducted by the researcher, for one and a half to two hours, once or twice a week, over a period of 7 consecutive weeks altogether for approximately 20 hours. The instrument used in this study was the experience and expression of Anger Scales developed from the spielberger's State-Trait Anger Expression Inventory. The t-test was utilized for data analysis. The results indicated that: (1) The postest and follow-up test scores on the Trait-Anger scale of the experimental group were lower the postest and follow-up test scores of the control group at .05 level of significance. (2) The postest and follow-up test scores on the Trait-Anger scale of the experimental group were lower than its pretest scores at .05 level of significance. (3) The postest and follow-up test scores on the Anger-Out scale of the experimental group were lower than the postest and follow-up test scores of the cotrol group at .05 level of significance. (4) The postest and follow-up test scores on the Anger-Out scale of the experimental group were lower than its pretest scores at .05 level of significance. (5) The postest and follow-up test scores on the Anger-Control scale of the experimental group were higher than the postest and follow-up test scores of the control group at .05 level of significance. (6) The postest and follow-up test scores on the Anger-Control scale of the experimental group were higher than its pretest scores at .05 level of significance.	en
dc.format.extent	657999 bytes
dc.format.extent	459205 bytes
dc.format.extent	1036866 bytes
dc.format.extent	1061654 bytes
dc.format.extent	2209745 bytes
dc.format.extent	736050 bytes
dc.format.extent	219929 bytes
dc.format.extent	2667952 bytes
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.language.iso	th	es
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.subject	ความโกรธ	en
dc.subject	การปรึกษาเชิงจิตวิทยา	en
dc.subject	จิตวิทยาวัยรุ่น	en
dc.title	ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรม ต่อความโกรธของนักเรียนวัยรุ่น	en
dc.title.alternative	The effect of group rational emotive behavior therapy on anger of adolescent students	en
dc.type	Thesis	es
dc.degree.name	ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต	es
dc.degree.level	ปริญญาโท	es
dc.degree.discipline	จิตวิทยาการปรึกษา	es
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.email.advisor	Supapan.K@Chula.ac.th