Abstract:
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะศึกษากลไกในการต้านชักของสารเอ็น-(2-โพรพิลเพนทาโนอิล)ยูเรีย หรือ วีพียู ซึ่งเป็นอนุพันธ์ใหม่ของวาลโปรเอทที่สังเคราะห์ขึ้นมา โดยศึกษาผลของสารดังกล่าวต่อตัวรับเอ็นเอ็มดีเอ ชนิดเอ็นอาร์เอ1เอ/เอ็นอาร์2บี ซึ่งถูกเหนี่ยวนำให้แสดงออกบนผิวเซลล์ไข่กบสายพันธุ์ซีโนปุส ด้วยการฉีดซีอาร์เอ็นเอและใช้เทคนิคการวัดกระแสที่ศักย์ไฟฟ้าคงที่ด้วยขั้งไฟฟ้า 2 ขั้ว การให้สารวีพียูเพียงชนิดเดียว ในขนาด 1-300 ไมโครโมลาร์ ไม่มีฤทธิ์เปลี่ยนแปลงความสามารถในการนำไฟฟ้าของไขกบ สายพันธุ์ซีโนปุส ในขณะที่กาให้กลตาเมทขนาด 001-300 ไมโครโมลาร์ ร่วมกับกลัยซีนในขนาด 10 ไมโครโมลาร์ จะทำให้เกิดกระแสไหลผ่านเข้าสู่ดซลล์ไข่กบนปริมาณที่แปรตามความเข้มข้นของกลูตาเมทที่ให้ โดยมีค่าความเข้มข้นที่จะทำให้เกิดการตอบสนองกึ่งหนึ่งของการตอยสนองสูงสุดที่ 2.26+-0.31 ไมโครโมลาร์ เมื่อให้สารวีพียูร่วมกับกลูตาเมท พบว่าสารวีพียูในขนาด 100-300 ไมโครโมลาร์สามารถยังยั้งฤทธิ์ของกลูตาเมทที่มีต่อตัวรับเอ็นเอ็มดีเอ ชนิดเอ็นอาร์เอ1เอ/เอ็นอาร์2บี ได้ในเชิงแข่งขันและผันกลับได้คล้ายคลึงกับสาร AP5 ซึ่งเป็นสารต้านฤทธิ์ในเชิงแข่งขันที่จำเพาะกับตำแหน่งการจับของกลูตาเมทกับตัวรับเอ็นเอ็มดีเอ ดังจะเห็นจากการเคลื่อนกราฟแสดงการตอบสนองของกลูตาเมทออกไปทางด้านขวาโดยไม่เปลี่ยนแปลงระดับการตอบสนองสูงสุด จากการที่พบว่าฤทธิ์ยับยั้งของสารวีพียูในขนาด 100 ไมโครโมลาร์ต่อกลูตาเมทในขนาด 3 ไมโครโมลาร์ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเมื่อมีการเลี่ยนแปลง holding potential ทีละขั้นจาก-150 จนถึง +50 มิลลิโวลท์หรือมีการเปลี่ยนแปลงความเข้มข้นของกลัยซีน แสดงว่าการต้านฤทธิ์ดังกล่าวไม่ขึ้นกับ voltage หรือความเข้มข้นของกลัยซีน นอกจากนั้นยังพบว่าสารวีพียูในขนาด 100-300 ไมโครโมลาร์สามารถยังยั้งฤทธิ์กระตุ้นของสเปียร์มีนต่อตัวรับกลูตาเมท ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ที่ว่า กลไกการต้านชักของสารวีพียูในสัตว์ทดลองอาจมีส่วนหนึ่งท่เป็นผลสืบเนื่องจากการออกฤทธิ์ยังยั้งต่อตัวรับเอ็นเอ็มดีเอชนิดเอ็นอาร์เอ1เอ/เอ็นอาร์2บี
