Abstract:
หนังสือ ก็องดิดด์ ของวอลแตร์ มีลักษณะหลายประการที่พ้องกับการเล่าเรื่องแบบนิทาน แต่เมื่อพิจารณากลวิธีโดยละเอียดแล้ว จะพบว่าผู้เล่าเรื่องปรากฏตัวอยู่ตลอดเวลาเพื่อพาผู้อ่านจากโลกของนิทานไปสู่ความคิดเชิงปรัชญา ปราสาทของบารอนธุนแดร์-เตน-ทรองค์ อันเป็นสถานที่ซึ่งผู้เล่าใช้เปิดเรื่องเช่นเดียวกับในเทพนิยายหลายๆ เรื่อง ที่จริงคือมายาที่ห่อหุ้ม ความคิด สุทรรศนนิยม ตลอดจน ยศ อำนาจ ศักดิ์ศรี ฐานันดรและความสุขของชนชั้นสูง เมื่อปราสาทพินาศลงเหลือเพียงกองหิน สิ่งต่างๆ เหล่านั้นก็มิอาจตั้งอยู่ได้ สมาชิกของปราสาทแห่งนั้นพากันพบกับความวิบัติ คุณค่าและสิทธิของมนุษย์อันติดมากับชาติกำเนิดล้วนเสื่อมสูญ เปิดทางให้กับเงินซึ่งเป็นอำนาจอย่างใหม่อันเปลี่ยนมือได้ แต่เงินที่จะอำนวยสุขให้แก่ผู้ครอบครองต้องเป็นเงินที่ได้มาจากการทำงาน ซึ่งสามารถขจัดสิ่งเลวร้ายในชีวิตอันได้แก่ความเบื่อ ความชั่ว และความจำเป็น
