Abstract:
ในผลงานประพันธ์ประเภทนวนิยายของมาร์เกอริต ยูร์เซอนาร์ แก่นเรื่อง “กาย” เป็นแนวทางสำคัญในการถ่ายทอดแนวคิดเรื่องสกลภาะว (I’universalite) ตัวละครมีลักษณะเป็นปัจเจกบุคคล แต่มีขั้นตอนและประสบการณ์ชีวิตร่วมกัน ต่างมุ่งมั่นที่จะแสวงหาแก่นแท้ของตนในตอนต้นโดยอาศัยการเดินทางท่องไปในโลกกว้าง พร้อมกับสร้างสัมพันธภาพกับผู้อื่นผ่านอินทรียสัมผัส ได้ เรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตอันหลากหลายก่อนที่จะยุติการแสวงหาจากภายนอก แล้วหันมาแสวงหาลึกลงไปภายในตนเองด้วยการพิจารณาอินทรียสังขาร ทำให้เกิดความเข้าใจในสัมพันธภาพระหว่างมนุษย์กับจักรวาลซึ่งกลมเกลียวเป็นหนึ่งเดียว ปราศจากการแบ่งแยกระหว่างคน สัตว์ พืช ตลอดจนสรรพสิ่งทั้งมวลในธรรมชาติ ตัวละครประจักษ์ชัดว่าเรือนกายของตนประกอบด้วย ดิน น้ำ ลม ไฟ ซึ่งเป็นธาตุของจักรวาล มีการสูญสลายแล้วเกิดขึ้นใหม่ หมุนเวียนเป็นวัฏจักรอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และมีความตายเป็นตัวกำหนดขีดจำกัดของสภาวะมนุษย์ ตัวละครตระหนักได้ว่าความแปลกแยกของบุคคล ความขัดแย้งระหว่างมนุษย์ด้วยกันเป็นเพียงสภาวะผิวเผิน เมื่อพิจารณาอย่างถ่องแท้แล้วก็จะพบเอกภาวะที่โยงใยสรรพสิ่งทั้งปวงของจักรวาลไว้ด้วยกัน ด้วยเหตุนี้ตัวละครจึงสามารถละทิ้งวิถีชีวิตที่เคยมี เคยเป็น แล้วยอมรับครรลองชีวิตและความตายตามกฎแห่งธรรมชาติได้ในที่สุด จึงอาจกล่าวได้ว่ามาร์เกอริต ยูร์เซอนาร์ อาศัยแก่นเรื่อง “กาย” เป็นแนวทางในการสร้างตัวละครที่แสดงพัฒนาการของมนุษย์ด้วยการเริ่มต้นจากภาวะปัจเจกบุคคล (I’individuel) แล้วผ่านขั้นตอนการเรียนรู้โลกและชิวิต จนบรรลุถึงสภาวะสากล (I’universel)
