ความงามของบทโศก : บทวิเคราะห์แวร์เธ่อร์ของเกอเธ่

Abstract

ในนวนิยายเรื่อง “แวร์เธ่อร์ระทม” ผู้ประพันธ์ได้นำเสนอความทุกข์ของตัวละครในฐานะปัจเจกชน และความทุกข์ของตัวละครที่มีต่อสภาวะการดำรงอยู่ของตนเองที่แปลกแยกกับสังคมอย่างงดงามและเป็นเอกภาพกับรูปแบบสุนทรียะด้านการประพันธ์ซึ่งตรงกับแนวคิดเรื่องความงามของอิมมานูเอล ค้านท์ (Immanuel Kant) อันมุ่งเน้น “ความพึงพอใจอย่างไม่มุ่งผลประโยชน์” ของงานศิลปะ ความงามของบทโศกของแวร์เธ่อร์เร้าอารมณ์สะเทือนใจและกระตุ้นอารมณ์ร่วมแก่ผู้อ่าน ทำให้ผู้อ่านสำนึกและประจักษ์ในชะตากรรมอันน่าเศร้าของมนุษย์ จึงก่อให้เกิดสุนทรียะแห่งการรับรสผลงานขึ้นอีกระดับหนึ่ง