Abstract:
บทความเรื่องนี้มีที่มาจากการที่ผู้เขียนได้มีส่วนร่วมเสนอบทความและรับฟังความคิดของนักวิชาการผู้ศึกษาผลงานของเอมิลิ ดิกคินสัน ซึ่งเป็นกวีอเมริกันสำคัญคนหนึ่งในวงการร้อยกรองอเมริกันสมัยใหม่ (Modern American poetry) ผู้เขียนได้เสนอภาพรวมของการสัมมนาเรื่อง “Translating Emily Dickinson in language, culture and the arts” (พ.ศ. 2535) และ “Emily Dickinson abroad : the paradox of seclusion” (พ.ศ. 2538) รวมทั้ง “Emily Dickinson at home : the paradox of the wandering mind” (พ.ศ. 2542) เพื่อชี้ให้เห็นว่า ดิกคินสันเป็นกวีแปลกเพราะสร้างรูปประโยคไม่เหมือนกวีอื่นใด และเสนอความคิดที่ต่างจากรูปแบบวัฒนธรรมที่ผู้คนทั่วไปยอมรับ นอกจากจะใช้ภาษาและไวยากรณ์ที่ไม่มีใครเคยใช้มาก่อน กระนั้นในความแปลกประหลาดทั้งหมดนั้น เอมิลิ ดิกคินสันก็เป็นที่ยอมรับในวงวิชาการ และความแปลกประหลาดเหล่านั้นก็กลายเป็นอิทธิพลทั้งต่อแนวการเขียนงานวรรณกรรมร้อยกรองในช่วงศตวรรษที่ยี่สิบ และต่อแนวการสร้างศิลปะ ทางด้านงานละคร ทัศนศิลป์ และดนตรี