Abstract:
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับการเปิดเสรีการบิน ในประเทศไทย และศึกษาผลกระทบจากการเปิดเสรีทางการบินต่อบริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน) ตลอดจนเปรียบเทียบผลกระทบจากการเปิดเสรีทางการบินของสายการบินไทย (Thai Airways International: TG) เปรียบเทียบกับสายการบินมาเลเซียแอร์ไลน์ (Malaysia Airlines: MH) และสายการบินสิงคโปร์แอร์ไลน์ (Singapore Airlines: SQ) การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยวิจัยจากเอกสาร (Documentary Research) ด้วยการพรรณนาวิเคราะห์ (Descriptive Analysis) แบ่งระยะเวลาการศึกษาออกเป็นสองส่วนคือ ก่อนการเปิดเสรีการบิน ได้แก่ ปี พ.ศ. 2540-พ.ศ. 2547 และหลังการเปิดเสรีทางการบิน ได้แก่ ปี พ.ศ. 2548-พ.ศ. 2551 ผลการศึกษาพบว่าโดยเฉลี่ยแล้วตลอดระยะเวลา 10 ปี ที่ผ่านมาชั่วโมงการบินเพิ่มมากขึ้นตามปริมาณการผลิตและปริมาณขนส่ง ในขณะที่จำนวนผู้โดยสาร ปริมาณที่นั่งและปริมาณการขนส่งผู้โดยสารมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตั้งแต่ พ.ศ. 2540 ถึง พ.ศ. 2550 และลดลงในปี พ.ศ. 2551 มีแนวโน้มในการให้บริการด้านการขนส่งผู้โดยสารมากขึ้นมากกว่าการให้บริการ ด้านการขนส่งพัสดุภัณฑ์ และมีกำไรสุทธิเฉลี่ย 4,291 ล้านสินทรัพย์รวมเฉลี่ยซึ่งคิดเป็น 193,892 ล้านบาท หนี้สินโดยเฉลี่ยคิดเป็น 160,710 ล้านบาท กำไรสุทธิเฉลี่ยต่อหุ้น 2.97 บาท ปัจจัยสะท้อนเชิงโครงสร้างชี้ประจักษ์ว่าบริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน) ไม่สามารถปรับตัวได้ในธุรกิจการแข่งขันที่เพิ่มมากขึ้นจากการเปิดเสรีทางการ บิน ประกอบกับมีความเสี่ยงด้านอัตราดอกเบี้ย อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศ ความผันผวนของราคาน้ำมัน และความเสี่ยงของการเปิดสายการบินต้นทุนต่ำ ปัจจัยเสี่ยงภายในที่สำคัญคือ บุคลากรที่เป็นผู้บริหารระดับสูงขององค์กรเป็นบุคลากรที่ผูกผันกับผล ประโยชน์ทับซ้อนของรัฐบาลหรือนักการเมืองในแต่ละสมัยทำให้การตัดสินใจในการ ลงทุนหรือดำเนินการทางเศรษฐกิจไม่มีประสิทธิภาพทางเศรษฐศาสตร์
