ความรับผิดทางอาญาในความผิดฐานข่มขืน ศึกษากรณีสามีข่มขืนภริยาของตน

Abstract

ศึกษาถึงบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายอาญา พุทธศักราช 2499 (แก้ไขปรับปรุงพุทธศักราช 2550) ที่ได้บัญญัติลงโทษกรณีการกระทำความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราระหว่างสามีภริยา ตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 ที่มุ่งให้ความคุ้มครองภริยาจากการทำร้ายทางเพศโดยสามีของตน เมื่อสามีได้ใช้กำลังบังคับขืนใจภริยา เพื่อการมีเพศสัมพันธ์โดยปราศจากความยินยอมจากภริยา โดยประมวลกฎหมายอาญาได้บัญญัติให้สามีมีความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเรา บทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 ที่ได้มีการแก้ไขใหม่ ที่มุ่งให้ความคุ้มครองภริยา ที่ถูกสามีบังคับขืนใจให้มีเพศสัมพันธ์โดยปราศจากความยินยอม ก่อให้เกิดผลกระทบต่อความสัมพันธ์ในครอบครัว ตลอดจนการดำเนินการของพนักงานสอบสวน อัยการและชั้นการพิจารณาคดีในชั้นศาล โดยเฉพาะความสัมพันธ์ในครอบครัวนั้น ประมวลกฎหมายอาญาได้บัญญัติให้สามีต้องรับผิด เมื่อบังคับขืนใจภริยาของตนเพื่อมีเพศสัมพันธ์กับภริยาโดยปราศจากความยินยอม แม้ว่าจะเป็นภริยาโดยชอบด้วยกฎหมายและอยู่กินฉันท์สามีภริยา โดยไม่มีเหตุยกเว้นใดๆ เลย บทบัญญัติของกฎหมายอาญา มาตรา 276 วรรคสอง ที่แก้ไขใหม่ บัญญัติว่า "การกระทำชำเราตามวรรคหนึ่ง หมายความว่า การกระทำเพื่อสนองความใคร่ของผู้กระทำโดยการใช้อวัยวะเพศของผู้กระทำกับอวัยวะเพศ ทวารหนัก หรือช่องปากของผู้อื่น หรือการใช้สิ่งอื่นใดกระทำกับอวัยวะเพศหรือทวารหนักของผู้อื่น" ซึ่งกระทบต่อคำจำกัดความของคำว่ากระทำชำเรา เนื่องจากสามีใช้อวัยวะเพศของตนกับปากของภริยา หรือแม้กระทั่งใช้มือจับอวัยวะเพศของภริยา ก็อาจผิดฐานข่มขืนภริยาของตนแล้ว จากผลกระทบที่เกิดขึ้นต่อความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราระหว่างสามีภริยา ที่เกิดขึ้นจากบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 ที่แก้ไขใหม่ดังกล่าว เห็นควรที่รัฐจะต้องปรับปรุงบทบัญญัติแห่งกฎหมายให้เหมาะสม โดยกำหนดองค์ประกอบความผิดให้ชัดเจนกว่ากรณีทั่วไป จนปราศจากข้อสงสัยในเรื่องความยินยอม และให้สามีจะต้องรับผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราภริยาของตน เฉพาะในกรณีที่แยกกันอยู่ อยู่ระหว่างฟ้องหย่า และความหมายของคำว่ากระทำชำเรานั้นไม่ควรที่จะบัญญัติขยายความไปมากเกินไป เนื่องจากประมวลกฎหมายอาญาได้บัญญัติให้รับผิดฐานกระทำอนาจารอยู่แล้ว อันจะสอดคล้องกับขนบธรรมเนียมประเพณี วัฒนธรรม ตลอดจนความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในครอบครัว