Abstract:
ในปีพศ.2544-2548 พบว่ามีการระบาดของไวรัสตับอักเสบ เอ เกิดขึ้นหลายครั้งในประเทศไทย ดังนั้นในการศึกษานี้ จึงทำการจำแนกลักษณะทางพันธุกรรมของการระบาดที่เกิดขึ้นใน จ.สุพรรณบุรี จ.สงขลา จ.เชียงราย และ จ.ลำปาง ที่เกิดขึ้นในปีพ.ศ. 2544 และ 2548 นอกจากนั้น ยังหาความสัมพันธ์ของนิวคลีโอไทด์ที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้กับนิวคลีโอไทด์ที่มีรายงานในธนาคารรหัสพันธุกรรม (GenBank) และ ถอดรหัสพันธุกรรมทั้งจีโนมของตัวอย่างที่เลือกมา 1ตัวอย่าง ตัวอย่าง ซีรัมที่ได้รับมาจากการระบาดของ 4 จังหวัด ประกอบไปด้วย จ.สุพรรณบุรี (83 ตัวอย่าง) จ.สงขลา (79 ตัวอย่าง) จ.เชียงราย (79 ตัวอย่าง) และ จ.ลำปาง (59 ตัวอย่าง) เมื่อทำการตรวจหา Anti-HAV IgM โดยวิธี ELISA พบว่าอัตราของผู้ติดเชื้อที่ให้ผลบวกต่อ Anti-HAV IgM รวมทั้งสิ้น 135 ตัวอย่าง ซึ่งคิดเป็น 45% โดยแบ่งเป็น จ.สุพรรณบุรี 40 ตัวอย่าง (48.19%), จ.สงขลา 38 ตัวอย่าง (47.5%), จ.เชียงราย 25 ตัวอย่าง (40.98%) และ จ.ลำปาง 32 ตัวอย่าง (54.24%) จากนั้นนำตัวอย่างที่ได้มาทำการตรวจสอบเพิ่มปริมาณสารพันธุกรรมของเชื้อไวรัสด้วยวิธี RT-PCR โดยใช้ primer ในส่วนของ VP1-P2A junction ซึ่งเป็นบริเวณที่มีความแปรปรวนของรหัสพันธุกรรมสูง จากการจำแนกจีโนไทป์ของเชื้อไวรัสตับอักเสบ เอ ที่เกิดขึ้นในประเทศไทย โดยใช้รหัสพันธุกรรมบริเวณส่วนต่อของยีน VP1-P2A ขนาด 168 bp จากการวิเคราะห์ Phylogenetic analysis พบว่า ผลที่ได้เป็น subgenotype 1A และ จากการทำ Phylogenetic analysis ของทั้งจีโนมของไวรัสในตัวอย่างซีรัมของจ.ลำปาง (LP014) พบว่าจัดอยู่ใน subgenotype 1A จากผลการทดลองแสดงว่า subgenotype 1A เป็น subgenotype หลักที่หมุนเวียนในประเทศไทย.
