Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาพลักษณ์และบริบทของเหยื่อในสายตานักวิ่งราวทรัพย์ โดยศึกษาจากนักโทษเด็ดขาดชายที่รับสารภาพว่ากระทำผิดจริงในคดีความผิดฐานวิ่งราวทรัพย์ในเรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร และได้คัดเลือกความเหมาะสมเพื่อสัมภาษณ์เก็บข้อมูล จำนวน 10 ราย ใช้วิธีการศึกษาค้นคว้าจากเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยเทคนิควิธีการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก และเทคนิคการสังเกตการณ์อย่างไม่มีส่วนร่วม แต่ใช้วิธีสังเกตจากการฟังน้ำเสียง สังเกตท่าที สีหน้า แววตา ท่าทาง และปฏิกิริยาอื่นๆ โดยมีการบันทึกข้อมูลจากการสังเกตในแบบฟอร์มที่ได้กำหนดไว้ นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ แล้วนำเสนอในลักษณะการพรรณาความ ผลการศึกษาได้ข้อสรุปถึงภาพลักษณ์และบริบทของเหยื่ออาชญากรรมในสายตานักวิ่งราวทรัพย์ ดังนี้ 1. นักวิ่งราวทรัพย์มองลักษณะทางกายภาพของเหยื่ออาชญากรรมเพียงเฉพาะว่าเป็นเพศหญิงแล้วจึงตัดสินใจลงมือกระทำผิด 2. นักวิ่งราวทรัพย์จะตัดสินใจลงมือกระทำผิดเมื่อมีองค์ประกอบอื่นๆ ที่เหมาะสมแก่การกระทำผิด คือ ลักษณะสภาพนิเวศสถานที่ที่มีผู้คนน้อยสามารถลงมือได้อย่างรวดเร็วสะดวกแก่การหลบหนี ลักษณะทรัพย์สินประเภทกระเป๋าถือสตรี มีผู้ร่วมกระทำผิด และมีจักรยานยนต์เป็นยานพาหนะในการลงมือกระทำผิด จึงจะตัดสินใจวิ่งราวทรัพย์ต่อเหยื่อรายนั้น โดยไม่คำนึงถึงช่วงเวลาว่าจะเหมาะสมแก่การลงมือกระทำผิด หากเลือกได้ส่วนใหญ่จะเลือกช่วงเวลาระหว่าง 21.00-24.00 น. 3. นักวิ่งราวทรัพย์ตัดสินใจลงมือกระทำผิดโดยไม่คำนึงถึงบทลงโทษทางกฎหมาย ไม่มีการประเมินก่อนจะลงมือว่าจะได้รับโทษมากน้อยเพียงใดข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการป้องกันอาชญากรรมวิ่งราวทรัพย์ที่สำคัญ คือ ควรมีการประชาสัมพันธ์มาตรการควบคุมและปราบปรามให้แก่เพศหญิงผู้ที่อาจตกเป็นเหยื่อได้ง่ายให้ระมัดระวังตัวจากนักวิ่งราวทรัพย์ ควรให้ความสำคัญกับการปรับปรุงสภาพแวดล้อมบางลักษณะไม่ให้เอื้อต่อการกระทำผิด และควรมีการประชาสัมพันธ์อย่างแพร่หลายถึงบทลงโทษทางกฎหมาย
