พันธกรณีตามข้อบทเรื่องสิ่งแวดล้อมในความตกลงเขตการค้าเสรีทวิภาคี : ศึกษากรณีประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศชิลี

Abstract

ข้อบทเรื่องสิ่งแวดล้อมในความตกลงเขตการค้าเสรีทวิภาคีระหว่างสหรัฐอเมริกาและชิลีมีความไม่ชัดเจนหลายประการ กล่าวคือ การไม่มีบทบัญญัติกำหนดมาตรฐานขั้นต่ำในการปฏิบัติเกี่ยวกับกฎหมายที่ให้การคุ้มครองสิ่งแวดล้อม การไม่มีบทบัญญัติกำหนดหลักเกณฑ์และรายละเอียด อันเป็นแนวทางในการพิจารณา การบังคับใช้กฎหมายสิ่งแวดล้อมอย่างมีประสิทธิภาพ การบัญญัติถึงเฉพาะกรณีที่จะไม่ผ่อนปรนการปกป้องคุ้มครองสิ่งแวดล้อมเพื่อสนับสนุนการค้าและการลงทุน แต่ไม่ได้บัญญัติถึงกรณีที่เพิ่มความเข้มงวดในการปกป้องคุ้มครองสิ่งแวดล้อม แล้วทำให้การค้าและการลงทุนอ่อนแอลงว่า สามารถทำได้หรือไม่ อย่างไร การไม่มีบทบัญญัติกำหนดลำดับศักดิ์ระหว่างข้อบทเรื่องสิ่งแวดล้อมและข้อบทอื่น ๆ ในข้อบทเรื่องสิ่งแวดล้อม การบัญญัติรับรอง Paragraph 31 (i) ของปฏิญญาโดฮา ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติตามความตกลงพหุภาคีด้านสิ่งแวดล้อม (MEAs) และกฎเกณฑ์ของ WTO โดยรัฐคู่ภาคีตกลงกันที่จะนำผลการเจรจาดังกล่าวมาปรึกษาหารือกัน เพื่อนำมาปรับใช้ กับความตกลงนี้ แต่เนื่องจากการเจรจาและการปรึกษาหารือยังไม่ได้ข้อสรุปที่ชัดเจน จึงทำให้ข้อบทเรื่องสิ่งแวดล้อมในกรณีนี้ไม่มีความชัดเจนไปด้วย และ การไม่บัญญัติกรณีที่รัฐภาคีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแต่เพียงฝ่ายเดียวเป็นภาคีสมาชิกของ ความตกลงพหุภาคีด้านสิ่งแวดล้อม (MEAs) ทำให้เกิดปัญหาในการปฏิบัติตามพันธกรณีของรัฐภาคีฝ่ายที่เป็นภาคีสมาชิกของความตกลงพหุภาคีด้านสิ่งแวดล้อม (MEAs) ปัญหาความไม่ชัดเจนของข้อบทเรื่องสิ่งแวดล้อมดังกล่าว ก่อให้เกิดปัญหาในการตีความ เมื่อเกิดข้อพิพาทขึ้น โดยจากการศึกษาคดีพิพาทเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมในความตกลงเขตการค้าเสรีอเมริกาเหนือ (NAFTA) พบว่า มักจะมีการตีความคุ้มครองการค้าและการลงทุนมากกว่า เรื่องสิ่งแวดล้อม ผลจากการตีความดังกล่าว ทำให้ข้อบทเรื่องสิ่งแวดล้อมไม่อาจบรรลุเป้าหมายได้จริงในทางปฏิบัติ อีกทั้ง ยังก่อให้เกิดปัญหาในการปฏิบัติตามพันธกรณีในความตกลงพหุภาคี ด้านสิ่งแวดล้อม (MEAs) แก่ฝ่ายที่เป็นภาคีสมาชิกอีกด้วย