Abstract:
พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550 มีวัตถุประสงค์ในการให้ ความคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว ให้ผู้กระทำความรุนแรงในครอบครัวมีโอกาสกลับตัว รวมทั้งรักษาความสัมพันธ์อันดีงามในครอบครัวไว้ โดยพระราชบัญญัตินี้ได้กำหนดให้มี “พนักงานเจ้าหน้าที่” ทำหน้าที่ในการคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว เช่น เข้าไปในเคหสถานหรือสถานที่เกิดเหตุ ความรุนแรงในครอบครัวเพื่อดำเนินการคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว ออกคำสั่งกำหนด มาตรการหรือวิธีการเพื่อบรรเทาทุกข์ให้แก่ผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัวเป็นการชั่วคราว หรือยุติคดี โดยการประนีประนอมยอมความและไกล่เกลี่ย เป็นต้น จากการศึกษาพบว่า การใช้อำนาจหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่ในประการต่าง ๆ ยังมีปัญหาด้านแนว ทางการปฏิบัติงานที่ไม่ชัดเจน ซึ่งมีผลทำให้พนักงานเจ้าหน้าที่ขาดประสิทธิภาพในการใช้อำนาจหน้าที่ นอกจากนี้ พระราชบัญญัตินี้กำหนดให้อำนาจพนักงานเจ้าหน้าที่ในการดำเนินการต่าง ๆ อยู่มาก ซึ่งการใช้ อำนาจหน้าที่ดังกล่าวอาจมีผลกระทบถึงสิทธิเสรีภาพของประชาชนตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยใน กรณีที่ใช้อำนาจไปในทางที่ไม่ถูกต้องได้ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงได้เสนอแนวทางแก้ไขปัญหา โดยเห็นควรพิจารณาแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติแห่ง พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550 โดยกำหนดแนวทางในการใช้ อำนาจหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่ในประการต่าง ๆ ให้เกิดความชัดเจน ซึ่งการแก้ไขบทบัญญัติแห่งกฎหมาย ดังกล่าวจะทำให้เกิดผลในการบังคับใช้กฎหมายของพนักงานเจ้าหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด และ สอดคล้องกับเจตนารมณ์ของพระราชบัญญัติฉบับนี้ ในขณะเดียวกัน ก็เห็นควรเสนอให้มีมาตรการในการ ควบคุมและตรวจสอบการใช้อำนาจหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่ เพื่อเป็นการป้องกันมิให้พนักงานเจ้าหน้าที่ใช้ อำนาจหน้าที่ไปในทางที่ไม่ถูกต้อง และเพื่อเป็นหลักประกันแก่ประชาชนว่าการปฏิบัติตามอำนาจหน้าที่ของ พนักงานเจ้าหน้าที่จะเป็นไปโดยความบริสุทธิ์ ยุติธรรมและกระทบสิทธิเสรีภาพขั้นพื้นฐานของประชาชนที่ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยรับรองน้อยที่สุด
