Abstract:
แรงงานประมงทะเลเป็นแรงงานเกษตรสาขาหนึ่งที่ทำรายได้ให้แก่ประเทศมากไม่น้อยกว่าแรงงานประเภทอื่น แต่แรงงานประมงทะเลยังมิได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายเหมือนแรงงานประเภทอื่น ทั้งๆ ที่แรงงานประมงทะเลต้องทำงานอย่างโดดเดี่ยวห่างไกลจากครอบครัวมีสภาพการทำงานที่ตรากตรำ ได้รับค่าจ้างน้อย ไม่มีสวัสดิการและความปลอดภัยในการทำงานต้องเสี่ยงต่อภัยอันตราต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นภัยจากธรรมชาติจากเครื่องจักร เครื่องมือที่ใช้ ภัยจากโจรสลัด เรืออับปาง การถูกจับกุมและการรับโทษในต่างแดนเมื่อเกิดการละเมิดน่านน้ำขึ้น ซึ่งเมื่อปัญหาต่างๆ เหล่านี้เกิดขึ้น มักถูกปฏิเสธการให้ความช่วยเหลือทำให้ไม่มีใครอยากมาทำงานประมงทะเล เพราะขาดหลักประกันและความมั่นคงในการทำงาน ทำให้เกิดปัญหาการขาดแคลนแรงงานในกิจการประมง มีการลักลอบนำแรงงานต่างชาติมาใช้ในกิจการประมงทะเลมากขึ้น ก่อให้เกิดปัญหาต่างๆ ตามมาด้วย ดังนั้นจึงควรกำหนดกฎหมายในการให้ความคุ้มครองแก่ลูกจ้างในกิจการประมงทะเลอย่างเท่าเทียมกับลูกจ่างในกิจการประเภทอื่น เพื่อให้ลูกจ้างในกิจการประมงทะเลมีสภาพการทำงานที่ปลอดภัย เหมาะสม และเป็นธรรมจึงจะเป็นการจุงใจให้คนมารับจ้างแรงงานในกิจการประมงทะเลมากขึ้น แต่กฎหมายที่กำหนดขึ้นมานี้ยังมิได้มีผลบังคับใช้ เนื่องจากการคัดค้านอย่างรุนแรงของผู้ประกอบกิจการประมงทะเลว่า บทบัญญัติไม่เหมาะสม ไม่อาจปฏิบัติตามได้ งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาถึงปัญหาและสาเหตุที่แท้จริง ที่ทำให้กฎหมายยังไม่มีสภาพบังคับ โดยศึกษาวิเคราะห์สภาพและปัญหาของการทำงานในกิจการประมงทะเล ตลอดจนทัศนคติจากผู้เกี่ยวข้องทั้งสามฝ่าย เปรียบเทียบกับกฎหมายไทยฉบับปัจจุบัน อนุสัญญาขององค์การแรงงานระหว่างประเทศและกฎหมายของต่างประเทศ ซึ่งทำให้ได้ทราบถึงสภาพการจ้างและการทำงานในกิจการประมงทะเลอย่างแท้จริง ยังมีปัญหาในการใช้แรงงานประเภทนี้อยู่มากทั้งทางฝ่ายน่ยจ้างและลูกจ้างไม่ว่าจะเป็นเรื่องการทำสัญญาจ้างแรงงาน การจ่ายค่าจ้างสวัสดิการ และความปลอดภัยในการทำงาน จึงสมควรให้ความคุ้มครองแรงงานในกิจการประมงทะเบไว้เป็นพิเศษ รวมทั้งได้แนวทางที่เหมาะสมในการกำหนดมาตรการในการให้ความคุ้มครองและบังคับใช้กฎหมายคุ้มครองแรงงานในกิจการประมงทะเลได้ถูกต้องตรงต่อสภาพของการประกอบกิจการประมงทะเลอย่างแท้จริง
