การศึกษาน้ำยาบ้วนปากที่มีสารสกัดโพลิแซคคาไรด์จากเปลือกทุเรียนต่อปริมาณเชื้อสเตรปโตคอกคัสมิวแทนส์ในผู้ป่วยจัดฟันด้วยเครื่องมือชนิดติดแน่น

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษาทางคลินิกในครั้งนี้เพื่อศึกษาประสิทธิภาพน้ำยาบ้วนปากที่มีสารสกัดโพลิแซคคาไรด์จากเปลือกทุเรียนในการลดจำนวนเชื้อสเตรปโตคอกคัสมิวแทนส์ในน้ำลาย โดยมีน้ำยาบ้วนปากคลอเฮกซิดีนร้อยละ 0.2 และน้ำเกลือเป็นน้ำยาบ้วนปากควบคุมบวกและควบคุมลบตามลำดับ จากอาสาสมัครที่จัดฟันด้วยเครื่องมือติดแน่นอายุ16 -35 ปี จำนวน 36 คน โดยอาสาสมัครทุกคนจะได้รับน้ำยาบ้วนปากทีละชนิดตามการสุ่มลำดับจนครบทั้ง 3 ชนิด และเว้นระยะเวลาอย่างน้อย 2 สัปดาห์ ก่อนเริ่มน้ำยาบ้วนปากชนิดถัดไป ทำการเก็บ และวัดปริมาณเชื้อในน้ำลายก่อน และหลังใช้น้ำยาบ้วนปากที่ 1 ชั่วโมง และหลังใช้อย่างต่อเนื่อง 1 สัปดาห์ เพื่อคำนวณค่าล็อกซีเอฟยูต่อมิลลิลิตร นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์เปรียบเทียบปริมาณเชื้อ ก่อน และหลังการใช้น้ำยาบ้วนปากด้วยสถิติแพร์ทีเทส และสถิติวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว ผลการศึกษาพบว่าน้ำยาบ้วนปากโพลิแซคคาไรด์จากเปลือกทุเรียนสามารถลดจำนวนเชื้อสเตรปโตคอกคัสมิวแทนส์ในน้ำลายได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จากจำนวนเชื้อเริ่มต้นเฉลี่ย 5.433 ล็อกซีเอฟยูต่อมิลลิลิตร ลดลงเหลือ 4.841 และ 4.965 ล็อกซีเอฟยูต่อมิลลิลิตร ที่1 ชั่วโมง และ 1 สัปดาห์ ตามลำดับ น้ำยาบ้วนปากคลอเฮกซิดีนมีประสิทธิภาพในการลดจำนวนเชื้อได้ดีกว่าน้ำยาบ้วนปากโพลิแซคคาไรด์ที่ 1 ชั่วโมงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ที่ 1 สัปดาห์ ประสิทธิภาพของน้ำยาบ้วนปากคลอเฮกซิดีนกับน้ำยาบ้วนปากโพลิแซคคาไรด์จากเปลือกทุเรียน ในการลดจำนวนเชื้อในน้ำลาย ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ค่าพีน้อยกว่า 0.05