การประกันภัยความรับผิดในค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษ

Abstract

การบังคับใช้พระราชบัญญัติความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 และพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551 ส่งผลให้ผู้ประกอบการและผู้ประกอบธุรกิจซึ่งอยู่ภายใต้บังคับของพระราชบัญญัติดังกล่าว มีความเสี่ยงที่จะต้องรับผิดในค่าสินไหมแทนเพื่อการลงโทษเพิ่มขึ้น นอกเหนือจากความรับผิดในค่าสินไหมทดแทนเพื่อการเยียวยาความเสียหายตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ในกรณีที่มีการกระทำละเมิดที่เกี่ยวข้องกับการประกอบธุรกิจ จึงเกิดการทำประกันภัยความรับผิดที่มีข้อตกลงคุ้มครองความรับผิดในค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษขึ้นในประเทศไทย อย่างไรก็ตาม กรมธรรม์ประกันภัยความรับผิดดังกล่าว ไม่สามารถบังคับใช้ให้ผู้เอาประกันภัยได้รับความคุ้มครองในค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษได้ในทุกกรณีตามที่กำหนดในกรมธรรม์ประกันภัย การวิจัยนี้ได้ศึกษากฎหมายที่เกี่ยวข้องกับค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษ และการประกันภัยความรับผิดในส่วนที่เกี่ยวข้องกับความคุ้มครองในค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษ และข้อกำหนดกรมธรรม์ประกันภัยที่เกี่ยวข้องทั้งของประเทศไทยและของต่างประเทศ ซึ่งได้แก่ ประเทศสหราชอาณาจักร ประเทศสหรัฐอเมริกา และประเทศสาธารณรัฐฝรั่งเศส และวิเคราะห์ปัญหากฎหมายที่เกิดขึ้น รวมทั้งเสนอแนะแนวทางในการกำหนดรูปแบบของข้อกำหนดกรมธรรม์ประกันภัยความรับผิด ตลอดจนการปรับใช้หรือแก้ไขเพิ่มเติมหลักกฎหมายประกันภัยความรับผิดของประเทศไทย ให้มีความเหมาะสมและสามารถรองรับการทำประกันภัยความรับผิด ที่มีการคุ้มครองในค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษได้อย่างมีประสิทธิภาพ จากการศึกษาเปรียบเทียบกับกฎหมายต่างประเทศพบว่า การให้ความคุ้มครองความรับผิดในค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษ ในกรณีผู้ประกอบการหรือผู้ประกอบธุรกิจกระทำโดยประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงในประเทศไทย ไม่สามารถกระทำได้โดยง่ายเนื่องจากต้องแก้ไขหลักการสำคัญตามกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ทั้งหลักเรื่องการพิจารณาความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง และหลักการตีความหลักความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน ดังนั้น เพื่อมิให้เกิดปัญหาการตีความกรมธรรม์ประกันภัยหรือความสำคัญผิดของผู้เอาประกันภัยเกี่ยวกับความคุ้มครอง ในค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษตามกรมธรรม์ประกันภัย การแก้ไขปัญหาที่สามารถกระทำได้ทันทีคือ การปรับปรุงแบบและข้อความกรมธรรม์ประกันภัยในส่วนการให้ความคุ้มครองค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษ ให้มีข้อยกเว้นความรับผิดในค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษ อันเกิดจากการกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของผู้เอาประกันภัย และต่อไปควรแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 และพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551 ให้มีข้อยกเว้นในลักษณะเดียวกันไว้ในมาตราที่มีการกำหนดค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษด้วย