Abstract:
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพันธะกรณีระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการจัดสรรคลื่นความถี่วิทยุ ตลอดจนศึกษาแนวความคิด วิธีการและประสบการณ์ในการจัดสรรคลื่นความถี่ของรัฐต่างๆ โดยเฉพาะในกิจการโทรศัพท์เคลื่อนที่ยุคที่สาม เนื่องจาก คลื่นความถี่วิทยุเป็นทรัพยากรโทรคมนาคมที่ทุกประเทศจะต้องใช้ร่วมกัน และอยู่ภายใต้การกำกับดูแลโดยกฎหมายระหว่างประเทศ นอกจากนั้น การที่คลื่นความถี่วิทยุเป็นทรัพยากรที่ขาดแคลน และเป็นเงื่อนไขที่สำคัญยิ่งในการให้บริการโทรศัพท์เคลื่อนที่ ซึ่งการจัดสรรคลื่นความถี่โดยอาศัยแนวความคิดแบบเดิม จะส่งผลให้เกิดความไม่มีประสิทธิภาพในการใช้คลื่นความถี่วิทยุ และกระทบต่อการแข่งขันในตลาดดังกล่าว อันก่อให้เกิดผลเสียต่อภาคเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ ผลจากการวิจัยพบว่า หลักกฎหมายระหว่างประเทศกำกับการจัดสรรคลื่นความถี่ในประเทศต่างๆ คือหลักความเป็นกลาง ความรวดเร็ว ความโปร่งใส และไม่เลือกปฏิบัติ ซึ่งกระจายอยู่ตามตราสารระหว่างประเทศต่างๆ ภายใต้กรอบทางกฎหมายของสหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศและองค์การการค้าโลก และเมื่อศึกษาถึงแนวปฏิบัติของรัฐจะพบว่า ในปัจจุบัน รัฐนำแนวความคิดในการจัดสรรคลื่นความถี่โดยอาศัยกลไกตลาดมาใช้เป็นแนวทางหลัก เสริมด้วยแนวทางการจัดสรรคลื่นความถี่แบบใช้ร่วมกันในบางส่วน ซึ่งสามารถประกันความมีประสิทธิภาพในการใช้คลื่นความถี่วิทยุได้พอสมควร ในส่วนของประเทศไทย สามารถนำผลจากการวิจัยนี้มาใช้เพื่อพิจารณาปฏิรูประบบการบริหารคลื่นความถี่ของไทยให้เป็นไปตามมาตรฐานสากลและก่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดได้
