Abstract:
พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มีวัตถุประสงค์ในการร่างขึ้นเนื่องจากการคมนาคมและการขนส่งทางบกได้เจริญก้าวหน้าขยายตัวไปทั่วประเทศและเชื่อมโยงไปยังประเทศใกล้เคียง และจำนวนยานพาหนะในท้องถนนและทางหลวงได้ทวีจำนวนขึ้นเป็นลำดับ ประกอบกับประเทศไทยได้เข้าเป็นภาคีในอนุสัญญาว่าด้วยการจราจรทางถนนและพิธีสารว่าด้วยเครื่องหมายและสัญญาณตามถนน สมควรปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยการจราจรทางบกซึ่งได้ใช้บังคับมากว่าสี่สิบปี ให้เหมาะสมกับสภาพการจราจรและจำนวนยานพาหนะที่เพิ่มขึ้น และเพื่อความปลอดภัยแก่ชีวิต ร่างกาย และทรัพย์สินของประชาชน แต่อย่างไรก็ดี จากสถิติเกี่ยวกับการกระทำผิด และสถิติความสูญเสียทั้งในด้านชีวิตและทรัพย์สิน ตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 นั้นมีแนวโน้มสูงขึ้นทุกๆปี แสดงให้เห็นถึงปัญหาความไม่เหมาะสมของโทษที่นำมาใช้ในปัจจุบัน ซึ่งเป็นโทษจำคุกและปรับเป็นหลัก
จากปัญหาดังกล่าวทำให้เกิดแนวคิดในการนำโทษกักขังมาบังคับใช้กับผู้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติจราจรทางบกพ.ศ. 2522 เนื่องจากโทษกักขังถือเป็นโทษทางอาญาที่มีลักษณะเป็นการทดแทนความผิดขณะเดียวกันก็เป็นการข่มขู่ยับยั้งและสามารถนำมาตรการแก้ไขฟื้นฟูเข้ามาใช้กับผู้กระทำความผิดได้ตามวัตถุประสงค์ของการลงโทษ อีกทั้งยังเป็นการป้องกันไม่ให้ผู้กระทำความผิดกระทำผิดซ้ำอีกเมื่อพ้นโทษ เนื่องจากโทษกักขังเป็นโทษที่มีมาตราการหนักกว่าโทษปรับแต่เบากว่าโทษจำคุก ใช้สำหรับผู้กระทำผิดเล็กน้อยหรือลหุโทษหรือเพราะความพลั้งพลาดหรือขาดความระมัดระวังโดยโทษกักขังจะเป็นทางสายกลางสำหรับผู้ที่ยังไม่สมควรลงโทษจำคุกและไม่สมควรที่จะปล่อยตัวไปเสียทีเดียวหรือเพียงแค่ปรับเท่านั้นซึ่งในต่างประเทศในความผิดตามกฎหมายจราจรอาทิ เช่น ประเทศสหรัฐอเมริกา และประเทศฝรั่งเศสที่มีการกำหนดโทษกักขังไว้ในความผิดตามกฎหมายจราจรที่เป็นอันตรายต่อความปลอดภัยสาธารณะ โดยประเทศเหล่านี้มีสถิติการเกิดอุบัติเหตุจราจรน้อยกว่าประเทศไทยเป็นอย่างมากแสดงถึงประสิทธิภาพของการกำหนดโทษที่ส่งอิทธิพลต่อพฤติกรรมความระมัดระวังของผู้ขับขี่ที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุน้อยลง
