เขตอำนาจศาลปกครองในคดีพิพาทเกี่ยวกับการยึดหรืออายัดและขายทอดตลาดทรัพย์สิน ของเจ้าพนักงานตามประมวลรัษฎากร

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาหลักเกณฑ์และวิธีการในการยึดหรืออายัดและขายทอดตลาดทรัพย์สินของเจ้าพนักงานตามประมวลรัษฎากร ซึ่งประมวลรัษฎากร มาตรา 12 ได้ให้อำนาจเจ้าพนักงานในการยึดหรืออายัดและขายทอดตลาดทรัพย์สินของผู้ค้างชำระภาษีอากร และเมื่อเกิดปัญหาข้อพิพาทของการบังคับใช้กฎหมายดังกล่าวศาลใดควรจะมีเขตอำนาจ ผลการศึกษาพบว่ามาตรการในการยึดหรืออายัดและขายทอดตลาดทรัพย์สินของเจ้าพนักงานตามประมวลรัษฎากรเป็นการใช้อำนาจรัฐในทางปกครอง และเป็นกระบวนวิธีการทางปกครองที่แยกต่างปากจากระบวนวิธีประเทินอากร การใช้อำนาจดังกล่าวเป็นการกระทำที่มุ่งผลในทางกฎหมายทำให้เกิดผลกระทบต่อสิทธิหรือหน้าที่ของผู้เสียภาษีอากร จึงเป็นคำสั่งทางปกครอง เมื่อเกิดปัญหาข้อพิพาทเกี่ยวกับความชอบด้วยกฎหมายของคำสั่งดังกล่าว หรือกรณีที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลภายนอก ศาลปกครองจึงมีอำนาจพิจารณาพิพากษาตามมาตรา 9 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 ประกอบกับข้อพิพาทดังกล่าวมิใช่ข้อพิพาทตามมาตรา 7 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. 2528