Abstract:
จากการศึกษาพบว่าอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล ค.ศ.1982 ได้กำหนดสิทธิของ รัฐไร้ชายฝั่งไว้ 2 เรื่องสำคัญคือ สิทธิในการเข้าและออกสู่ทะเล และ เสรีภาพในการผ่าน แต่อนุสัญญาฯ ได้กำหนดเพียงกรอบกว้างๆ เท่านั้นไม่สามารถนำไปปฏิบัติได้ทันที จึงกำหนดให้รัฐที่เกี่ยวข้องจัดทำ ข้อตกลงในระดับภูมิภาค อนุภูมิภาค หรือระดับทวิภาคีเพื่อกำหนดรายละเอียดในการปฏิบัติตามสิทธิ ของรัฐไร้ชายฝั่ง แต่เนื่องจากประเทศไทยยังไม่ได้เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมาย ทะเล ค.ศ.1982 ดังนั้นประเทศไทยจึงยังไม่มีพันธกรณีต่อสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวใน เรื่องเกี่ยวกับสิทธิของรัฐไร้ชายฝั่งตามอนุสัญญาดังกล่าว แต่ในข้อเท็จจริงพบว่าปัจจุบันประเทศไทยกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวมีความ ร่วมมือกันเกี่ยวกับการขนส่งผ่านแดน โดยเห็นได้จากความตกลงต่างๆ หลายฉบับทั้งในระดับภูมิภาค อนุภูมิภาค และทวิภาคีระหว่างสองประเทศ ซึ่งเพียงพอต่อการนำไปปฏิบัติในเรื่องการขนส่งผ่านแดน ระหว่างประเทศ และในทางปฏิบัตินั้นพบว่าปัญหาต่างๆ ในอดีตเกี่ยวกับการขนส่งผ่านแดนไทย-ลาว เช่น ปัญหา การผูกขาดของผู้ประกอบการขนส่งได้รับการแก้ไขไปแล้ว แต่ปัจจุบันยังมีปัญหาเล็กน้อยในทางปฏิบัติ เช่น ความล่าช้าจากระบบการผ่านแดน ความเข้าใจในการปฏิบัติของเจ้าหน้าที่ทั้งสองฝ่ายไม่สอดรับกัน เป็นต้นซึ่งจำต้องได้รับการแก้ไขและพัฒนาต่อไป
