Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ต้องการศึกษาความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นระหว่างลาวและเวียดนามตั้งแต่ ค.ศ. 1975 ถึง ค.ศ. 1997 โดยอาศัยสมมติฐานที่ว่าทั้งสองประเทศมีอุดมการณ์ มีปัญหาความมั่นคงและการปฏิรูปเศรษฐกิจตามแนวทางเดียวกัน วิทยานิพนธ์นี้ใช้กรอบความคิดเกี่ยวกับการพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันและความร่วมมือระหว่างประเทศเป็นกรอบการศึกษา ทั้งนี้ได้อาศัยทฤษฎีของ Robert O.Keohane กับ Joseph S.Nye โดยแสดงได้ว่าการพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันและความร่วมมือระหว่างเวียดนามกับลาวได้นำสองประเทศก้าวเข้าสู่ลัทธิสังคมนิยมตามอุดมการณ์คอมมิวนิสต์ การปฏิรูปเศรษฐกิจและการดำเนินนโยบายต่างประเทศนับแต่สงครามเย็นเป็นต้นมา ก่อนได้รับเอกราชในปี ค.ศ. 1975 ทั้งสองประเทศได้ยึดถืออุดมการณ์ร่วมกันคืออุดมการณ์คอมมิวนิสต์โดยให้ความช่วยเหลือกันอย่างจริงใจในด้านยุทธ์ศาสตร์การทหาร การเมืองและการต่างประเทศ เพื่อปลดแอกจากฝรั่งเศส และสหรัฐอเมริกา ภายหลังจากลาวและเวียดนามได้รับเอกราชในปี ค.ศ. 1975 และเมื่อลาวสถาปนาเป็นสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวและเวียดนามรวมประเทศเป็นสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม ทั้งสองประเทศได้ก้าวเข้าสู่ยุคใหม่ของความสัมพันธ์ ด้วยการร่วมกันเคลื่อนไหวในการปฏิรูปทางเศรษฐกิจ การเมือง และนโยบายการต่างประเทศเพื่อเชื่อมโยงเข้ากับสากลในขอบเขตของ สหประชาชาติ สมาคมอาเซียน และอื่นๆ ทั้งนี้ลาวและเวียดนามได้อาศัยสนธิสัญญามิตรภาพและความร่วมมือของปีค.ศ. 1977 เป็นกรอบของการมีความสัมพันธ์ต่อกันจนถึงปัจจุบัน
