Abstract:
บทนำ: จุดประสงค์ของการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบครั้งนี้ต้องการแสดงให้ เห็นถึงผลการรักษาฟันแท้ที่ยังมีชีวิตทีมีการผุเผยเนื้อเยื่อในฟันด้วยวิธีการต่างๆซึ่งอาศัย หลักเกณฑ์การประเมินทางคลินิกร่วมกับการใช้ภาพถ่ายรังสี วัสดุและวิธีการ: สืบค้นจาก ฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์จากฐานข้อมูล MEDLINE ผ่านทางเวบไซต์ Ovid, PubMed และจาก ฐานข้อมูล Cochrane ร่วมกับการสืบค้นด้วยมือจากรายการเอกสารอ้างอิงของเรื่องทีเกี่ยวข้อง จากตำราทางเอ็นโดดอนติกส์, จากวารสารทีเกียวข้องกับงานทางเอ็นโดดอนติกส์ และจาก รายการเอกสารอ้างอิงของการศึกษาทีผ่านเกณฑ์คัดเข้าทีได้จากการสืบค้นทางอิเล็กทรอนิกส์ ใน การคิดอัตราสำเร็จรวมของแต่ละวิธีการรักษาใช้วิธีการของ DerSimonian-Liard โดยแบ่งการ ติดตามผลออกเป็น 4 ช่วงได้แก่ มากกว่า 6 เดือนถึง 1 ปี, มากกว่า 1 ปีถึง 2 ปี, มากกว่า 2 ปี ถึง 3 ปี และ มากกว่า 3 ปี โดยการคำนวนอัตราสำเร็จทำโดยโปรแกรมคำนวนสถิติสำเร็จรูป STATA รุ่นที 10 และเปรียบเทียบอัตราสำเร็จของแต่ละช่วงการติดตามผลในการรักษาแต่ละวิธีด้วยการ ใช้สถิติทดสอบซีสำหรับการทดสอบสัดส่วน (p<0.05) ผลการศึกษา: อัตราสำเร็จของการรักษาโดยรวมอยู่ในช่วง 73%-99% อัตราสำเร็จของการปิด ทับเนื้อเยื่อในโดยตรงนั้นไม่แน่นอน (>6เดือน-1ปี ; 87.3%, >1ปี -2ปี ; 95.4%, >2ปี -3ปี ; 87.7% and >3ปี; 72.9%) ส่วนการทำพัลพ์โพโตมีบางส่วนและพัลพ์โพโตมีให้อัตราสำเร็จของการรักษา ทีสูงคงทีแม้ว่าจะติดตามผลการรักษาเป็นระยะเวลามากกว่า 3 ปี (พัลพ์โพโตมีบางส่วน: >6 เดือน-1ปี; 97.6%, >1ปี-2ปี; 97.5%, >2ปี-3ปี; 97.6% และ >3ปี; 99.4%/ พัลพ์โพโตมี: >6 เดือน-1ปี ; 94%, >1ปี -2ปี ; 94.9%, >2ปี -3ปี ; 96.9% และ >3ปี ; 99.3%) การดึงเนื้อ เยื่อในออก ทั้งหมดมีอัตราสำเร็จลดลง จาก 91.8% ในปี แรกเหลือเพียง 85.4% ในการติดตามผลมากกว่า 3 ปีอย่างมีนัยสำคัญ สรุปผลการศึกษา: การทำไวทัลพัลพ์เทอราพีควรได้รับการพิจารณาเป็น ทางเลือกการรักษานอกเหนือไปจากการดึงเนื้อเยื่อในออกทั้งหมดในฟันแท้ทียังมีชีวิตทีมีการผุ เผยเนื้อเยื่อในฟัน โดยการทำพัลพ์โพโตมีบางส่วนและการทำพัลพ์โพโตมีนั้น ให้ผลการรักษาที แน่นอนกว่าการปิดทับเนื้อเยื่อในโดยตรง
