Abstract:
พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551 เป็นกฎหมายที่มีวัตถุประสงค์เพื่อคุ้มครองผู้บริโภคให้ได้รับการเยียวยาชดใช้ความเสียหายด้วยความสะดวก รวดเร็ว และประหยัด ผู้ประกอบธุรกิจจึงมีความกังวลเกี่ยวกับการบังคับใช้กฎหมายฉบับนี้อยู่หลายประการ อีกทั้งยังไม่ มีความชัดเจนในประเด็นข้อกฎหมายที่จะมีผลบังคับต่อผู้ประกอบธุรกิจ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงมุ่ง วิเคราะห์ผลกระทบที่มีต่อธุรกิจ 3 ประเภทคือ อิเล็กทรอนิกส์ ไฟฟ้า และยานยนตร์ โดยเปรียบเทียบ กับหลักการดำเนินคดีผู้บริโภคตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งที่ใช้อยู่เดิม และ เปรียบเทียบกับกฎหมายของประเทศสหรัฐอเมริกาซึ่งเป็นประเทศที่ได้พัฒนากฎหมายคุ้มครอง ผู้บริโภคมาโดยตลอด
จากการศึกษาพบว่ากฎหมายฉบับนี้มิได้ส่งผลกระทบต่อผู้ประกอบธุรกิจประเภทสินค้า แต่อย่างใด และพบว่าผู้ประกอบธุรกิจก็ได้รับประโยชน์จากการดำเนินคดีที่สะดวกและรวดเร็ว เช่นเดียวกับที่ผู้บริโภคได้รับ ซึ่งมากกว่าหลักการดำเนินคดีผู้บริโภคตามประมวลกฎหมายวิธี พิจารณาความแพ่งที่ใช้อยู่เดิม สำหรับการดำเนินคดีผู้บริโภคในประเทศสหรัฐอเมริกาไม่มี กฎหมายวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภคโดยตรง แต่เป็นกฎหมายวิธีพิจารณาคดีทั่วไปและมีหลักการดำเนินคดีแบบกลุ่ม (class action) ทำให้ผู้ประกอบธุรกิจไม่ต้องถูกดำเนินคดีหลายครั้ง อีกทั้งผล ของคำพิพากษาก็มีความเป็นเอกภาพ ผู้วิจัยเห็นว่าหากนำหลักการดำเนินคดีแบบกลุ่มมาใช้ใน ประเทศไทยก็น่าจะเป็นประโยชน์ และได้เสนอแนวทางเกี่ยวกับภาระการพิสูจน์ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญ ของพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551 ให้ผู้ประกอบธุรกิจประเภทสินค้าผู้สุจริต ได้เตรียมพร้อมเกี่ยวกับข้อมูลในกระบวนการผลิตและเอกสารที่แสดงถึงคุณสมบัติของสินค้าใน การพิสูจน์ในกรณีที่สินค้านั้นเกิดความเสียหายต่อผู้บริโภค
