Abstract:
แม้ว่าในปัจจุบันประเทศไทยได้นำกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินมาใช้ในการตัดวงจรเงินสำหรับการก่ออาชญากรรม ซึ่งได้บัญญัติขึ้นเมื่อปี 2542 แต่จากสถิติหลังจากที่กฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินมีผลบังคับใช้ ปรากฏว่าการจับกุมและการดำเนินคดีกับอาชญากรในความผิดฐานฟอกเงินมีน้อยมาก ซึ่งตรงข้ามกับจำนวนอาชญากรรมที่เกิดตามความผิดมูลฐาน จึงเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าการบังคับใช้กฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินในส่วนของความผิดอาญาฐานฟอกเงินยังไม่บรรลุผลตามเจตนารมณ์ของกฎหมาย จากปัญหาดังกล่าวทำให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินโดยให้อำนาจพนักงานเจ้าหน้าที่ตามกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินมีอำนาจจับกุมผู้กระทำความผิดฐานฟอกเงินตามมาตรา 38/1
จากการศึกษาพบว่าการที่กฎหมายให้อำนาจเลขาธิการ รองเลขาธิการ และพนักงานเจ้าหน้าที่ตามกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินที่ได้รับมอบหมายเป็นหนังสือจากเลขาธิการมีอำนาจจับกุมผู้กระทำความผิดฐานฟอกเงินยังมีปัญหาข้อกฎหมายและขั้นตอนการปฏิบัติ เนื่องจากพนักงานเจ้าหน้าที่ตามกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินทำงานด้านนโยบาย ไม่มีความรู้ความสามารถในด้านยุทธิวิธีการจับกุม ซึ่งอาจเกิดความเสียหายต่อชีวิตหรือทรัพย์สินของพนักงานเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติได้ อีกทั้งการจับกุมความผิดซึ่งหน้าในความผิดฐานฟอกเงินนั้นมีโอกาสเกิดขึ้นได้น้อยมาก
วิทยานิพนธ์นี้จึงเสนอให้มีการแก้ไขบทบัญญัติของกฎหมายในส่วนที่เกี่ยวข้องรวมถึงวิธีการปฏิบัติ ระเบียบ ข้อบังคับ เพื่อให้การใช้อำนาจจับกุมของเลขาธิการ รองเลขาธิการและพนักงานเจ้าหน้าที่ตามกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน มาตรา 38/1 เกิดประสิทธิภาพสูงสุด
