Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาอิทธิพลของแรงจูงใจในกิจกรรมและการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่มีต่อความตั้งใจลาออกของพนักงาน และศึกษาบทบาทของความผูกพันกับองค์การ ที่เป็นตัวแปรแปรส่งผ่านระหว่างอิทธิพลของแรงจูงใจในกิจกรรมและการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่มีต่อความตั้งใจลาออกของพนักงาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ พนักงานระดับปฏิบัติการในบริษัทเอกชน 10 แห่งในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 411 คน ตัวแปรที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยตัวแปรแฝง 4 ตัวแปร ได้แก่ 1) แรงจูงใจในกิจกรรม 2) การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ 3) ความผูกพันกับองค์การ 4) ความตั้งใจลาออก โดยตัวแปรดังกล่าววัดจากตัวแปรสังเกตได้รวมทั้งสิ้น 10 ตัวแปร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นมาตรวัดประมาณค่า และวิเคราะห์ความเที่ยงของเครื่องมือ มีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคตั้งแต่ .84 - .95 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติบรรยาย การวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน และการวิเคราะห์โมเดลริสเรล ซึ่งผลการวิจัยที่สำคัญสรุปได้ดังนี้
ผลการวิเคราะห์ความตรงของโมเดลเชิงสาเหตุของความตั้งใจลาออก ที่ใช้มาตรวัดแรงจูงใจในกิจกรรม การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ และความผูกพันกับองค์การ มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
