Abstract:
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรู้ของผู้ดูแลผู้สูงอายุไทยและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรู้ของผู้ดูแลผู้สูงอายุไทย โดยใช้ข้อมูลจาก โครงการสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2550” ดำเนินการโดยสำนักงานสถิติแห่งชาติร่วมกับวิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและสำนักส่งเสริมและพิทักษ์ผู้สูงอายุ ซึ่งผู้วิจัยได้เลือกศึกษาเฉพาะประชากรสูงอายุที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไปที่มีผู้ดูแลเท่านั้น จึงได้จำนวนประชากรตัวอย่างทั้งหมด 2,456 ราย
ผลการศึกษา แสดงให้เห็นว่าผู้ดูแลผู้สูงอายุส่วนใหญ่เป็นผู้ที่ไม่มีความรู้เบื้องต้นในการดูแลผู้สูงอายุไทย ผลจากการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกแบบง่าย พบว่าระดับการศึกษาของผู้สูงอายุ เขตที่อยู่อาศัย จำนวนโรคที่เจ็บป่วย และระดับการศึกษาของผู้ดูแลผู้สูงอายุมีอิทธิพลต่อความรู้ของผู้ดูแลผู้สูงอายุไทยแตกต่างกันอย่างนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 นอกจากนี้ผลการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกทวิภาคแบบพหุขั้นตอน พบว่าตัวแปรที่มีความสัมพันธ์กับความรู้ของผู้ดูแลผู้สูงอายุไทยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ประกอบด้วย ตัวแปรระดับการศึกษาของผู้สูงอายุซึ่งสามารถอธิบายการแปรผันของความรู้ของผู้ดูแลผู้สูงอายุไทยได้ดีที่สุด และระดับการศึกษาของผู้ดูแลผู้สูงอายุ จำนวนโรคที่เจ็บป่วย และการมีเครือข่ายทางสังคมตามลำดับ
