ทฤษฎีการพัฒนาของคาทอลิกไทยหลังสังคายนาวาติกันครั้งที่สอง

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้เป็นการศึกษาและวิเคราะห์ทฤษฎีการพัฒนาของคาทอลิกไทยหลังสภาสังคายนาสากลวาติกันครั้งที่ 2 (ค.ศ.1962-1965/พ.ศ. 2505-2508) โดยอาศัย (1) ทฤษฎีการพัฒนากระแสหลัก (2) แนวคิดการพัฒนามนุษย์และสังคมของคาทอลิก (3) แนวคิดและผลการพัฒนาโดยรัฐไทย (4) แนวคิดปัญญาชนและประกาศก และ (5) การสร้างทฤษฎีการพัฒนาที่มุ่งแก้ปัญหาสังคม เป็นกรอบในการวิจัย วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีข้อค้นพบว่า ทฤษฎีการพัฒนาของคาทอลิกไทยหลังสภาสังคายนาสากลวาติกันที่ 2 เป็นไปตามกระบวนทัศน์การพัฒนาคนซึ่งปรับเปลี่ยนให้สอดคล้องกับพื้นฐานของศาสนาและวัฒนธรรมของแต่ละชุมชน และทฤษฎีการพัฒนานี้ได้สะท้อนถึงลักษณะเฉพาะของการทำงานรับใช้สังคมของปัญญาชนคาทอลิกไทย ซึ่งได้กลายเป็นสมาชิกของชุมชนนั้นๆ และได้ประยุกต์หลักการของสภาสังคายนาสากลวาติกันครั้งที่2 เข้ากับการทำงานของตน นอกจากนี้ ทฤษฎีการพัฒนาของคาทอลิกไทยยังเป็นผลมาจากความร่วมมือระหว่างพระศาสนจักรคาทอลิกกับปัญญาชนคาทอลิกไทย ความร่วมมือดังกล่าวได้ช่วยให้ปัญญาชนคาทอลิกไทยสามารถสร้างแนวทางที่เหมาะสมกับชุมชนไทยขึ้นมาได้ แทนที่จะเป็นการกำหนดแนวทางการพัฒนาแบบตายตัวจากพระศาสนจักรคาทอลิก ซึ่งไม่สามารถรับรู้และให้ความสำคัญกับของชุมชนได้ และในกระบวนการเช่นนี้ ทัศนคติที่เปิดกว้างของพระศาสนจักรคาทอลิกและบทบาทของปัญญาชนของชุมชนเป็นสิ่งจำเป็นยิ่ง