ผลของเฝือกสบฟันเสถียรต่อระยะเวลาสบแยกในผู้ป่วยที่มีอาการปวดกล้ามเนื้อบดเคี้ยว

อมรรัตน์ โลหกรรมาชีพ

dc.contributor.advisor	สุขนิภา วงศ์ทองศรี
dc.contributor.advisor	วไลกัญญา พลาศรัย
dc.contributor.author	อมรรัตน์ โลหกรรมาชีพ
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะทันตแพทยศาสตร์
dc.date.accessioned	2015-07-20T12:27:49Z
dc.date.available	2015-07-20T12:27:49Z
dc.date.issued	2555
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/44099
dc.description	วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2555	en_US
dc.description.abstract	การศึกษาผลของการใส่เฝือกสบฟันชนิดเสถียรต่อระยะเวลาสบแยกในผู้ป่วยที่มีอาการปวดกล้ามเนื้อบดเคี้ยวและการเปลี่ยนแปลงระดับความปวดสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงระยะเวลาสบแยก กลุ่มตัวอย่างจำนวน 16 คนที่มีอาการปวดกล้ามเนื้อบดเคี้ยวได้รับการสุ่มให้อยู่ในกลุ่มทดลอง (n=8) และกลุ่มควบคุม (n=8) กลุ่มทดลองได้รับการรักษาด้วยเฝือกสบฟันชนิดเสถียรร่วมกับรับคำแนะนำในการดูแลตนเองและกลุ่มควบคุมได้รับเฉพาะคำแนะนำในการดูแลตนเองเพียงอย่างเดียว เก็บข้อมูลผู้ป่วยทั้งสองกลุ่มก่อนและหลังการรักษาด้วย 2 วิธี คือ 1)แบบสอบถามรายงานอาการปวดด้วยตนเอง และ 2) การวิเคราะห์ระยะเวลาสบแยกด้วยเครื่องทีสแกนสาม (T-Scan® III) ผู้ป่วยทั้งสองกลุ่มมีระดับความปวดลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) หลังจากได้รับการรักษาไปแล้ว 6 สัปดาห์ แต่ค่าเฉลี่ยของระยะเวลาสบแยกทั้งด้านซ้ายและขวาของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p>0.05) จากก่อนการรักษา ดังนั้นการใส่เฝือกสบฟันจึงไม่มีผลอย่างมีนัยสำคัญต่อการเปลี่ยนแปลงระยะเวลาสบแยก และการลดลงของอาการปวดกล้ามเนื้อบดเคี้ยวหลังการรักษาไม่สัมพันธ์กับระยะเวลาสบแยก (Fisher exact test, p>0.05)	en_US
dc.description.abstractalternative	The study of the effect of stabilization splint on disclusion time, and the correlation between variation of pain and disclusion time, the sample group used in this study was 16 patients with masticatory muscle pain. They were randomly assigned to either experimental group (n=8), and control group (n=8). The experimental group wore a stabilization occlusal splint and received self-care instructions, and control group received only self-care instructions. Data were collected at baseline and after treatment by 2 methods. 1) self-report pain questionnaire, and 2) computerized occlusal analysis for disclusion time with T-Scan® III. Patients in both groups showed statistically significant improvement in pain relief, p<0.05 at 6 weeks after treatment. However, the means of the disclusion time after treatment were not significantly different for both left and right excursions of both groups, p>0.05. Occlusal splint therapy, therefore, has no statistically significant effect on disclusion time nor the reduction of pain after treatment was not correlated with changes in disclusion time (Fisher exact test, p>0.05).	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.relation.uri	http://doi.org/10.14457/CU.the.2012.425
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	การบดเคี้ยว	en_US
dc.subject	การสบฟัน	en_US
dc.subject	Mastication	en_US
dc.subject	Occlusion (Dentistry)	en_US
dc.title	ผลของเฝือกสบฟันเสถียรต่อระยะเวลาสบแยกในผู้ป่วยที่มีอาการปวดกล้ามเนื้อบดเคี้ยว	en_US
dc.title.alternative	Effect of stabilization splint on disclusion time in patients with masticatory muscle pain	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	ทันตกรรมบดเคี้ยว	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	Suknipa.V@Chula.ac.th
dc.email.advisor	ไม่มีข้อมูล
dc.identifier.DOI	10.14457/CU.the.2012.425