ความสัมพันธ์ระหว่างค่านิยมทางวัตถุและความพึงพอใจในชีวิตโดยมีสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมเป็นตัวแปรกำกับ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างค่านิยมทางวัตถุและความพึงพอใจใน ชีวิตในกลุ่มนิสิตระดับปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยมีสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมเป็น ตัวแปรกำกับ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 130 คน (เพศชาย 78 คน เพศหญิง 52 คน) โดยกลุ่มตัวอย่างตอบมาตร วัดค่านิยมทางวัตถุ มาตรวัดความพึงพอใจในชีวิตโดยรวม มาตรวัดความพึงพอใจในชีวิตในด้านย่อย 3 ด้าน คือ ความพึงพอใจในตนเอง ความพึงพอใจในความสัมพันธ์ทางสังคม และความพึงพอใจใน มาตรฐานการครองชีพ ผลการวิเคราะห์สหสัมพันธ์เพียร์สัน พบว่า มีสหสัมพันธ์ทางลบระหว่างค่านิยมทาง วัตถุและความพึงพอใจในมาตรฐานการครองชีพ (r = -.298, p < .01) และพบว่าสถานภาพทางเศรษฐกิจ และสังคมมีสหสัมพันธ์ทางบวกกับความพึงพอใจในมาตรฐานการครองชีพ ( r = .382, p < .001) แต่ไม ่พบสหสัมพันธ์ในความพึงพอใจโดยรวมและด้านย่อยอีก 2 ด้าน ในการวิเคราะห์อิทธิพลของตัวแปรกำกับ ผู้วิจัยทำการวิเคราะห์ในตัวแปรที่พบสหสัมพันธ์ นั่นคือ ความพึงพอใจในมาตรฐานการครองชีพ โดยทำ การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบเชิงช้ัน พบว่า ผลปฏิสัมพันธ์ระหว่างค่านิยมทางวัตถุและสถานภาพ ทางเศรษฐกิจและสังคม ไม่สามารถทำนายความพึงพอใจในมาตรฐานการครองชีพได้อย่างมีนัยสำคัญ