การศึกษาความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตนักศึกษาวิชาเอกนันทนาการและวิชาเอกอื่นสถาบันอุดมศึกษาในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตนักศึกษาวิชาเอกนันทนาการและวิชาเอกอื่นของสถาบันอุดมศึกษาในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล เพื่อเปรียบเทียบความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตนักศึกษาระหว่างวิชาเอกนันทนาการกับวิชาเอกอื่น และระหว่างนิสิตนักศึกษาเพศชายกับนิสิตนักศึกษาเพศหญิง และเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์กับผลสัมฤทธิ์ในการเรียนของนิสิตนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างเป็น นิสิตนักศึกษาวิชาเอกนันทนาการและวิชาเอกอื่นของสถาบันอุดมศึกษาในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล จำนวน 3 สถาบันได้แก่ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ และสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตกรุงเทพ จำนวน 379 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็น แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ ของกรมสุขภาพจิต นำผลที่ได้มาแจกแจงความถี่ หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่า “ที” แบบกลุ่มตัวอย่างเป็นอิสระต่อกัน และการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน กำหนดระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ผลการวิจัยพบว่า 1. นิสิตนักศึกษาวิชาเอกนันทนาการกับนิสิตนักศึกษาวิชาเอกอื่นของสถาบันอุดมศึกษากรุงเทพมหานครและปริมณฑล มีความฉลาดทางอารมณ์ อยู่ในเกณฑ์ปรกติ 2. นิสิตนักศึกษา ระหว่างวิชาเอกนันทนาการกับวิชาเอกอื่น มีความฉลาดทางอารมณ์ รวมทุกองค์ประกอบ และทุกองค์ประกอบย่อย ไม่แตกต่างกัน และนิสิตนักศึกษาระหว่างเพศชายกับเพศหญิง มีความฉลาดทางอารมณ์ รวมทุกองค์ประกอบ ไม่แตกต่างกัน แต่ในองค์ประกอบย่อยด้านดี ข้อที่ 2 (เห็นใจผู้อื่น) และข้อที่ 3 (รับผิดชอบ) พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยค่าเฉลี่ยมัชฌิมเลขคณิตความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตนักศึกษาเพศหญิงสูงกว่าเพศชาย 3. ความฉลาดทางอารมณ์กับผลสัมฤทธิ์ในการเรียนไม่สัมพันธ์กัน