Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาเกี่ยวกับการเปรียบเทียบกฎหมายการแพทย์ฉุกเฉินกับกฎหมายไทย ที่เกี่ยวข้องและกฎหมายต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายการแพทย์ฉุกเฉินที่มีอยู่ในปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษามาตรฐานการปฏิบัติการของแพทย์ฉุกเฉินอันเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อเป็นการคุ้มครองสิทธิของผู้ป่วยฉุกเฉินและคุ้มครองการปฏิบัติหน้าที่ผู้ปฏิบัติการเวชกรรมฉุกเฉินด้วย ปัจจุบันประเทศไทยมีกฎหมายเกี่ยวกับระบบการแพทย์ฉุกเฉินใช้แล้ว แต่ก็ยังมีปัญหาในมิติของผู้ป่วยฉุกเฉินและผู้ปฏิบัติการทางการแพทย์ฉุกเฉินเพราะการประกอบวิชาชีพเวชกรรมฉุกเฉิน เป็นเรื่องที่ซับซ้อน ในบางคราวการที่ผู้ปฏิบัติการได้ทำความเสียหายให้เกิดขึ้นแก่ผู้ป่วยฉุกเฉินในการให้บริการทางการแพทย์ฉุกเฉินดังกล่าว ก็ต้องพิจารณาด้วยว่าเหตุการณ์สถานการณ์ที่มีความฉุกเฉินเร่งด่วนนั้นมีความเสี่ยงที่จะเกิดความเสียหายในการรักษาผู้ป่วยมากกว่าในภาวการณ์อันปกติอยู่แล้ว และถ้าความเสียหายนั้นเกิดขึ้นกับตัวผู้ป่วยฉุกเฉินเองที่มีอาการรุนแรงจนอาจจะเกินความสามารถหรือวิสัยที่ผู้ปฏิบัติการแพทย์ฉุกเฉินจะเกินเยียวยามาก่อนอยู่แล้ว แต่เมื่อได้ส่งต่อมาถึงผู้ปฏิบัติการ แล้วเกิดความเสียหายขึ้นทั้งที่มีมาก่อนจะกล่าวโทษว่าเป็นผลมาจากการปฏิบัติการทางการแพทย์ฉุกเฉินก็ย่อมไม่เป็นธรรม ซึ่งการปฏิบัติการทางการแพทย์ฉุกเฉินจะได้รับความคุ้มครองก็ต่อเมื่อดำเนินการตามมาตรฐานวิชาชีพ และจริยธรรมตามกฎหมาย ในอีกทางหนึ่งมาตรฐานการรักษาก็เป็นการพิทักษ์สิทธิผู้ป่วยว่าผู้ป่วยนั้นจะได้รับการรักษาที่ถูกต้องได้รับการรับรองทางกฎหมายอันเป็นการคุ้มครองสิทธิแก่ผู้ป่วยให้อีกทางหนึ่ง แต่เนื่องจากปัจจุบันมาตรฐานการปฏิบัติการเวชกรรมฉุกเฉินยังไม่เป็นที่รองรับทางกฎหมาย เพราะยังไม่ได้มีรูปของอนุบัญญัติและประกาศในราชกิจจานุเบกษา ซึ่งกฎหมายต่างประเทศล้วนนำมาตรฐานการปฏิบัติการดังกล่าวบัญญัติในรูปแบบทางกฎหมายทั้งสิ้น จึงเป็นสิ่งที่ควรศึกษาถึงกฎหมายของต่างประเทศในเรื่องดังกล่าวเพื่อนำมาปรับใช้และพัฒนามาตรฐานเวชกรรมฉุกเฉินต่อไป
