Abstract:
อาชญากรรมร้ายแรงในทางระหว่างประเทศที่ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงต่อประชาคมระหว่างประเทศ ปัจเจกชนผู้กระทำความผิดต้องมีความรับผิดในฐานะผู้ทรงสิทธิ และมีพันธกรณีภายใต้กฎหมายอาญาระหว่างประเทศ มาตรา 25 ของธรรมนูญกรุงโรมว่าด้วยศาลอาญาระหว่างประเทศ บัญญัติให้ปัจเจกชนเท่านั้นที่ต้องมีความรับผิดในทางระหว่างประเทศ แต่อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตของการค้าและการลงทุนระหว่างประเทศทำให้บทบัญญัติดังกล่าวยังไม่เพียงพอต่อการป้องกันการกระทำความผิด ในปัจจุบันทำให้รูปแบบการกระทำความผิดเปลี่ยนแปลงไปและมีความซับซ้อนเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะการกระทำความผิดของนิติบุคคลในทางกฎหมาย เช่น บริษัทจำกัด หรือบรรษัทข้ามชาติที่ต้องการใช้ประโยชน์ในทรัพยากรธรรมชาติ และเพื่อตอบแทนผลกำไรสูงสุดต่อผู้ถือหุ้น การกระทำความผิดของปัจเจกชนภายใต้การดำเนินการของบริษัท มีรูปแบบในการกระทำความผิดเป็นการร่วมกันกระทำความผิดในการสมคบคิด การให้ความช่วยเหลือสนับสนุน ยุยงปลุกปั่น รวมถึงการทำให้พลเมืองย้ายถิ่นฐานเพื่อบริษัทจะได้ใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติในท้องถิ่นได้อย่างเต็มที่ จากผลการศึกษาวิจัยพบว่า แนวทางการขยายความรับผิดของบริษัทภายใต้ศาลอาญาระหว่างประเทศของบริษัทมีความสำคัญ และจำเป็นต่อสถานการณ์ระบบเศรษฐกิจระหว่างประเทศในปัจจุบัน ซึ่งรวมถึงบทบัญญัติกฎหมายอาญาภายในรัฐโดยการบัญญัติให้บริษัทและเจ้าหน้าที่ของบริษัทต้องมีความรับผิดในอาชญากรรมร้ายแรงในทางระหว่างประเทศนั้นเป็นหนทางในการป้องกันบริษัท รวมถึงเจ้าหน้าที่บริษัทอ้างการกระทำตามหน้าที่ หรือการทำตามคำสั่งผู้บังคับบัญชากระทำความผิดในอาชญากรรมร้ายแรงโดยไม่ต้องมีความรับผิดในทางอาญา
