Abstract:
งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทำการพยากรณ์ค่าอัตรามรณะของประชากรไทยในอีก 20 ปีข้างหน้า โดยใช้วิธีการพยากรณ์อัตรามรณะ คือ การพยากรณ์อัตรามรณะด้วยตัวแบบของลี-คาร์เตอร์ (Lee-Carter Model) และการพยากรณ์อัตรามรณะด้วยตัวแบบความถดถอยโลจิสติกส์ (Logistic Regression Model) โดยอาศัยข้อมูลจำนวนประชากรปลายปีจากกระทรวงมหาดไทย และจำนวนประชากรที่ตายจากกระทรวงสาธารณสุขในปี พ.ศ. 2542 – พ.ศ. 2552 จำแนกตามเพศและอายุ พร้อมทั้งทำการเปรียบเทียบค่าประมาณอัตรามรณะของตัวแบบต่างๆ เพื่อหาตัวแบบที่มีความเหมาะสมที่สุด ด้วยค่าร้อยละค่าสัมบูรณ์ของความคลาดเคลื่อนเฉลี่ย (Mean Absolute Percent Error) นอกจากนี้ได้พยายามหาความสัมพันธ์ของอัตรามรณะจากการพยากรณ์ กับอัตรามรณะของผู้เอาประกันภัยจากตารางมรณะไทยด้วยค่าขนาดของการปรับอัตรามรณะ (Mortality Improvement Scales) ผลการวิจัยพบว่า ค่าพยากรณ์อัตรามรณะในอีก 20 ปีข้างหน้าของทุกตัวแบบทั้งเพศชายและเพศหญิงมีลักษณะทิศทางเดียวกัน คือมีแนวโน้มลดลงเมื่อระยะเวลาผ่านไป และค่าพยากรณ์อัตรามรณะของเพศชายมีค่าสูงกว่าเพศหญิงเล็กน้อย เมื่อเปรียบเทียบค่า MAPE พบว่าตัวแบบของลี-คาร์เตอร์ มีค่า MAPE ต่ำที่สุดทั้งเพศชายและเพศหญิง นอกจากนี้ยังพบว่าค่าอัตรามรณะของผู้เอาประกันภัยที่มาจากขนาดของการปรับอัตรามรณะจะมีแนวโน้มลดลงเมื่อระยะเวลาผ่านไป
