ความหวัง การมองโลกในแง่ดี การเผชิญปัญหา และความวิตกกังวลของผู้สูงอายุที่มีความเจ็บป่วยเรื้อรังในชุมชน

ปิยพัฒน์ วงศ์สินอุดม

dc.contributor.advisor	อรัญญา ตุ้ยคำภีร์	en_US
dc.contributor.advisor	สุภาพรรณ โคตรจรัส	en_US
dc.contributor.author	ปิยพัฒน์ วงศ์สินอุดม	en_US
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะจิตวิทยา	en_US
dc.date.accessioned	2015-09-17T04:03:29Z
dc.date.available	2015-09-17T04:03:29Z
dc.date.issued	2557	en_US
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/45597
dc.description	วิทยานิพนธ์ (ศศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2557	en_US
dc.description.abstract	การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของความหวัง การมองโลกในแง่ดี และการเผชิญปัญหา ที่มีต่อความวิตกกังวลของผู้สูงอายุ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุที่มีความเจ็บป่วยเรื้อรังในชุมชนจำนวน 291 คน (ชาย 92 คน หญิง 199 คน) เครื่องมือวิจัย ประกอบด้วย มาตรวัดความหวัง มาตรวัดการมองโลกในแง่ดี มาตรวัดการเผชิญปัญหา และมาตรวัดความวิตกกังวลของผู้สูงอายุ การเก็บข้อมูลโดยให้ผู้สูงอายุตอบแบบสอบถามเป็นรายบุคคล การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการสร้างสมการโครงสร้างโดยใช้โปรแกรมลิสเรล (LISREL) ผลการวิจัยพบว่า โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่แสดงถึงอิทธิพลของความหวัง การมองโลกในแง่ดี ที่มีต่อความวิตกกังวลของผู้สูงอายุที่มีความเจ็บป่วยเรื้อรังในชุมชน โดยมีการเผชิญปัญหาเป็นตัวแปรส่งผ่าน มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (X2 = 72.57, df = 58, p = .094, GFI = .97, AGFI = .94, RMSEA = .029) ทั้งนี้ ตัวแปรทั้งหมดในสมการสามารถอธิบายความแปรปรวนของความวิตกกังวลของผู้สูงอายุได้ร้อยละ 53.0 (R2 = .53, p < .001) โดยที่การเผชิญปัญหาด้านลบ (แบบหลีกหนีปัญหา และแบบการจมดิ่งกับอารมณ์) มีอิทธิพลทางตรงต่อความวิตกกังวลของผู้สูงอายุสูงที่สุด (β = .75, p < .001) รองลงมาเป็นความหวัง (β = -.52, p < .05) และการมองโลกในแง่ดี (β = -.13, p < .05) ทั้งนี้ ตัวแปรที่มีอิทธิพลทางอ้อมต่อความวิตกกังวลของผู้สูงอายุผ่านการเผชิญปัญหาด้านลบมีเพียงตัวเดียว คือ ความหวัง (β = .21, p < .05)	en_US
dc.description.abstractalternative	The purpose of this study was to investigate the influence of hope and optimism on geriatric anxiety with coping as mediator. Participants were 291 community-dwelling older adults with chronic illness. They were 92 males and 199 females. Instruments were (1) Hope Scale (2) The Revised Life Orientation Test (3) Coping Scale and (4) Geriatric Anxiety Inventory. Participants completed questionnaire individually. Data analyzed using the structural equation modeling through LISREL. Findings revealed that the causal model where hope and optimism were used to predict geriatric anxiety of community-dwelling older adults with chronic illness with coping being a mediator, fits the empirical data (X2 = 72.57, df = 58, p = .094, GFI = .97, AGFI = .94, RMSEA = .029). The model accounted for 53.0 percent of the variance of geriatric anxiety (R2 = .53, p < .001). The direct effect of negative coping (Avoidance and Emotional Submission) was the most salient in predicting geriatric anxiety (β = .75, p < .001), followed by hope (β = -.52, p < .05) and optimism (β = -.13, p < .05), respectively. The indirect effect of hope on geriatric anxiety via negative coping was found (β = .21, p < .05).	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.relation.uri	http://doi.org/10.14457/CU.the.2014.997
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	ความหวัง
dc.subject	การมองโลกในแง่ดี
dc.subject	การปรับตัว (จิตวิทยา)
dc.subject	ความเครียดในผู้สูงอายุ
dc.subject	ความวิตกกังวล
dc.subject	จิตวิทยาการปรึกษา
dc.subject	Hope
dc.subject	Optimism
dc.subject	Adjustment (Psychology)
dc.subject	Stress in old age
dc.subject	Anxiety
dc.subject	Counseling psychology
dc.title	ความหวัง การมองโลกในแง่ดี การเผชิญปัญหา และความวิตกกังวลของผู้สูงอายุที่มีความเจ็บป่วยเรื้อรังในชุมชน	en_US
dc.title.alternative	HOPE, OPTIMISM, COPING, AND GERIATRIC ANXIETY OF COMMUNITY-DWELLING OLDER ADULTS WITH CHRONIC ILLNESS	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	จิตวิทยา	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	Arunya.T@Chula.ac.th,atuicomepee@gmail.com	en_US
dc.email.advisor	ksupapun@chula.ac.th	en_US
dc.identifier.DOI	10.14457/CU.the.2014.997