Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงการกำหนดความผิดฐานดักฟังการสื่อสารที่เป็นการส่วนตัว และมาตรการทางอาญาที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ความคุ้มครองแก่ความเป็นส่วนตัวในการติดต่อสื่อสาร หรือสิทธิความเป็นส่วนตัวทางการสื่อสาร (Privacy of Communication) ซึ่งเป็นสิทธิตามธรรมชาติที่สำคัญประการหนึ่งของมนุษย์ จากการศึกษาพบว่า ในประเทศไทยมิได้มีบทบัญญัติตามกฎหมายที่ได้ให้การคุ้มครองสิทธิความเป็นส่วนตัวทางการสื่อสารของประชาชนจากการดักฟังหรือลอบบันทึกการสื่อสารที่เป็นการส่วนตัวอย่างชัดแจ้ง ซึ่งก่อให้เกิดปัญหาในการบังคับใช้กฎหมายเพื่อลงโทษผู้กระทำการดักฟังหรือลอบบันทึกการสื่อสารที่เป็นการส่วนตัวโดยใช้อุปกรณ์ทางอิเล็กทรอนิกส์ที่ได้ปรากฏอยู่เป็นจำนวนมากในประเทศไทย ทั้งนี้ ในอดีตประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศแคนาดา และสาธารณรัฐฝรั่งเศส ได้มีการแก้ไขปัญหาดังกล่าวโดยการกำหนดความผิดฐานดักฟังการสื่อสารที่เป็นการส่วนตัว และมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง อันส่งผลให้มีการคุ้มครองสิทธิความเป็นส่วนตัวทางการสื่อสาร หรือสิทธิในชีวิตส่วนตัวและการติดต่อสื่อสารกับบุคคลอื่นอย่างเป็นรูปธรรมและมีประสิทธิภาพ ด้วยเหตุนี้ ผู้ศึกษาจึงเห็นสมควรที่จะเสนอแนะให้มีการกำหนดความผิดฐานดักฟังการสื่อสารที่เป็นการส่วนตัวโดยใช้อุปกรณ์ทางอิเล็กทรอนิกส์ ตามกฎหมายในประเทศไทย เพื่อให้ความคุ้มครองแก่ผู้ส่งสารหรือคู่สนทนาในการสื่อสารที่สามารถคาดหมายในความเป็นส่วนตัวได้ ตามหลัก Expectation of Privacy ประกอบกับมาตรการทางอาญาที่เกี่ยวข้อง อันได้แก่ การกำหนดความผิดฐานเผยแพร่ข้อมูลจากการดักฟังการสื่อสารที่เป็นการส่วนตัวโดยมิชอบด้วยกฎหมาย และการกำหนดแนวทางในการบัญญัติกฎหมายเพื่อให้เจ้าหน้าที่รัฐมีอำนาจดักฟังการสื่อสารที่เป็นการส่วนตัวตามกฎหมายในประเทศไทย เพื่อวัตถุประสงค์ในการให้ความคุ้มครองสิทธิความเป็นส่วนตัวทางการสื่อสารของประชาชน เพื่อยับยั้งป้องกันการดักฟังหรือลอบบันทึกการสื่อสารที่เป็นการส่วนตัวโดยใช้อุปกรณ์ทางอิเล็กทรอนิกส์ และเพื่อกำหนดเงื่อนไขและหลักเกณฑ์สำหรับเจ้าหน้าที่รัฐในการดำเนินการเข้าถึงและได้มาซึ่งข้อมูลการติดต่อสื่อสาร ภายใต้พื้นฐานแห่งการเคารพสิทธิความเป็นส่วนตัวและการติดต่อสื่อสารของประชาชน
