กระบวนการสร้างสรรค์แอนิเมชั่นจากวรรณกรรมซีไรต์

Abstract

การวิจัยเชิงสร้างสรรค์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างสรรค์งานแอนิเมชั่นจากวรรณกรรมที่ได้รับรางวัลซีไรต์ โดยเรื่องที่เลือกมาสร้างสรรค์ในครั้งนี้คือขอตั๋วหนึ่งใบกลับไปสู่วัยเด็กนวนิยายของ เหงวียนเหญิตอั๋นห์ชาวเวียดนามแปลโดยมนธิราราโทเพื่อถ่ายทอดลักษณะของตัวละคร วิถีชีวิตและวัฒนธรรมของเวียดนามซึ่งเป็นหนึ่งในประชาคมอาเซียน และเพื่อประเมินทัศนคติของผู้ชมต่อผลงานแอนิเมชั่น โดยวิธีการวิจัยแบบสหวิธีการ (Multiple Methodology) ผ่านกระบวนการสร้างสรรค์คือ 1) กระบวนการก่อนการผลิต(Pre-Production) โดยการศึกษาข้อมูลทางเอกสารการคัดเลือกเนื้อหาจากวรรณกรรมการนำเอาเข้ามูลพื้นฐานที่รวบรวมได้ทั้งหมดมาศึกษาเพื่อสร้างสรรค์แอนิเมชั่นจากวรรณกรรม ให้สามารถสื่อสารให้ผู้ชมเข้าใจในความรู้สึกนึกคิดวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของคนเวียดนามได้มากขึ้นและทำการสร้างบทและStoryboard 2) กระบวนการผลิต (Production) ออกแบบงานศิลปกรรมทั้งหมดเช่นการออกแบบตัวละครฉากการสร้างการเคลื่อนไหวของตัวละครโดยทำในรูปแบบของแอนิเมชั่นสองมิติและการตกแต่งและตัดต่องานรวมถึงการบันทึกเสียงพากย์ เสียงประกอบเพื่อให้งานเสร็จสมบูรณ์ 3) กระบวนการหลังการผลิต (Post-Production) เก็บข้อมูลโดยการสำรวจทัศนคติของผู้ชมจากแบบสอบถาม (Questionnaire) ผ่านเว็ปไซต์ มีจำนวนผู้ตอบรวม 159 คนและเก็บข้อมูลโดยการสนทนากลุ่ม(Focus group) ของกลุ่มผู้เชี่ยวชาญและผู้สนใจด้านแอนิเมชั่น ผลวิจัยพบว่า การสร้างสรรค์แอนิเมชั่นจากวรรณกรรมซีไรต์ ผู้วิจัยจะต้องตีความให้ชัดเจนว่าเรื่องนั้นสะท้อนวัฒนธรรมของชาตินั้น ๆ มากน้อยเพียงใด ในกรณีของเรื่องขอตั๋วหนึ่งใบกลับไปสู่วัยเด็ก มีลักษณะเป็นสากลสูง นักสร้างสรรค์ควรเพิ่มเติมความเป็นเวียดนามเข้าไป เช่นสิ่งของประดับประดาในบ้าน เสียงดนตรี นอกจากนี้พบว่าเนื่องจากเนื้อเรื่องในวรรณกรรมมีรายละเอียดมาก เมื่อตัดทอนให้เหลือเพียง 20 นาที ทำให้การเล่าเรื่องในแอนิเมชั่นขาดความเชื่องโยง ความราบรื่น อย่างไรก็ตามในส่วนของในส่วนของการออกแบบตัวละคร ฉากและสีสันโดยรวมสามารถออกแบบให้มีสีสันสดใสชวนติดตา ส่วน เสียงพากย์ เสียงประกอบ ดนตรีประกอบ สามารถดึงดูดความสนใจของผู้ชมได้ในระดับดี แต่สิ่งที่น่าจะเพิ่มเติมมากที่สุดคือเอกลักษณ์ของความเป็นเวียดนาม เพื่อช่วยให้เห็นถึงวิถีชีวิต และวัฒนธรรมของชาววียดนามให้ชัดเจนขึ้น ผลการสำรวจทัศนคติพบว่า กลุ่มผู้ชมมีความคิดเห็นตรงกันว่า ในด้านการออกแบบ ตัวละครและองค์ประกอบต่าง ๆ ของแอนิเมชั่นตัวละครมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและมีรูปลักษณ์ที่เป็นกลางและการออกแบบเครื่องแต่งกายได้แสดงความเป็นเวียดนามผ่านทางชุดแต่งกายอ๋าวหย่ายรวมถึงการใช้สีสันของตัวละครและสามารถเชื่องโยงระหว่างตอนเด็กและตอนโตได้เป็นอย่างดีและสีสันของงานมีสีสันสวยงามสามารถดึงดูดผู้ชมได้แต่องค์ประกอบฉากของแอนิเมชั่นเรื่องนี้ยังขาดรายละเอียดที่น่าจะแสดงถึงความเป็นประเทศเวียดนามได้มากกว่านี้