Abstract:
สืบเนื่องมาจากการกระทำความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์อันจะต้องรับโทษหนักขึ้นตามที่ได้บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญานี้ มีเพียงการรับโทษหนักขึ้นเนื่องจากลักษณะของทรัพย์เท่านั้น ซึ่งลักษณะของทรัพย์ที่กฎหมายได้บัญญัติให้ต้องรับโทษหนักขึ้นนั้นยังติดอยู่กับลักษณะของทรัพย์ในอดีต ในขณะที่การกระทำความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ที่เกิดขึ้นในสังคมไทยนั้น มีลักษณะแห่งการกระทำที่อุกอาจ ยากต่อการจับกุมตัว และก่อให้ทรัพย์อันเป็นประโยชน์สาธารณะต่างๆ ได้รับความเสียหายอย่างมากมาย แต่กลับไม่มีบทลงโทษที่เข้มงวดและเหมาะสมต่อการกระทำความผิดดังกล่าว จากการศึกษาพบว่า บทบัญญัติการกระทำความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ที่จะต้องรับโทษหนักขึ้นเนื่องจากเหตุปัจจัยต่างๆ ในต่างประเทศนั้น กลับมีบทลงโทษอย่างเข้มข้นและครอบคลุมต่อการกระทำความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ที่เกิดขึ้นในสังคม อันได้แก่ การรับโทษหนักขึ้นเนื่องจากลักษณะแห่งการกระทำ การรับโทษหนักขึ้นเนื่องจากลักษณะของทรัพย์ การรับโทษหนักขึ้นเนื่องจากมูลเหตุจูงใจ การรับโทษหนักขึ้นเนื่องจากสถานะของบุคคล และการรับโทษหนักขึ้นเนื่องจากผลแห่งการกระทำความผิด ซึ่งเป็นบทกฎหมายที่มีลักษณะครอบคลุม ทันสมัย และก้าวไกลกว่ากฎหมายของประเทศไทย ดังนั้น ผู้เขียนเสนอแนะให้นำแนวความคิดการรับโทษหนักขึ้นในความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ของต่างประเทศ มาปรับใช้กับการรับโทษหนักขึ้นตามประมวลกฎหมายอาญาของประเทศไทย ไม่ว่าจะเป็นการรับโทษหนักขึ้นเนื่องจากร่วมกันกระทำความผิด การปกปิดใบหน้า การใช้อาวุธ หรือการกระทำต่อทรัพย์สาธารณประโยชน์ หรือได้กระทำเพราเหตุที่เขามี เชื้อชาติ สัญชาติ ศาสนา หรือกรณีที่เจ้าพนักงานได้ปฏิบัติตามหน้าที่ ทั้งนี้เพื่อให้มีบทบัญญัติกฎหมายมารองรับการกระทำความผิดได้อย่างเหมาะสมกับสภาพความผิดที่เกิดขึ้น และเพื่อช่วยยับยั้งความเสียหายที่จะเกิดมีขึ้นต่อทรัพย์ของบุคคลให้ลดน้อยลงไปได้บ้าง
