การวัดประสิทธิภาพและปัจจัยกำหนดผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาในระดับมัธยมศึกษา

เมธี เสรีชวโรจน์

dc.contributor.advisor	ชัยรัตน์ เอี่ยมกุลวัฒน์	en_US
dc.contributor.author	เมธี เสรีชวโรจน์	en_US
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะเศรษฐศาสตร์	en_US
dc.date.accessioned	2016-12-02T02:03:56Z
dc.date.available	2016-12-02T02:03:56Z
dc.date.issued	2558	en_US
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/50784
dc.description	วิทยานิพนธ์ (ศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558	en_US
dc.description.abstract	งานศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวัดประสิทธิภาพของระดับการใช้ทรัพยากรในแต่ละโรงเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นและวิเคราะห์ปัจจัยที่กำหนดความมีประสิทธิภาพแต่ละโรงเรียน มีกลุ่มเป้าหมายคือโรงเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในพื้นที่เขตกรุงเทพมหานคร เขต 2 ด้วยวิธีการวัดประสิทธิภาพในเชิงเปรียบเทียบระหว่างแต่ละโรงเรียน ที่เรียกว่า แบบจำลอง DEA ในมุมมองปัจจัยการผลิตเพื่อหาระดับในใช้ทรัพยากรให้น้อยที่สุดโดยยังคงได้รับผลการเรียนคงเดิม จากนั้นวัดความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่เกี่ยวข้องเทียบกับความมีประสิทธิภาพของโรงเรียนและเทียบกับผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาด้วยวิธีการประมาณค่า วิธีวิเคราะห์การถดถอย (Regression Analysis) ผลการศึกษาพบว่า โรงเรียนในกลุ่มนี้มีเพียง 11 โรงเรียนหรือคิดเป็นร้อยละ 24.44 ของโรงเรียนทั้งหมดที่มีประสิทธิภาพในการใช้ทรัพยากรทางการศึกษาต่อผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษา โดยส่วนใหญ่ยังใช้ทรัพยากรในระดับที่ไม่เหมาะสม คิดเป็นจำนวนร้อยละ 12.72 โดยเฉลี่ยที่แต่ละโรงเรียนสามารถลดการใช้ทรัพยากรลงได้โดยยังได้รับผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาเท่าเดิม ปัจจัยที่ส่งเสริมให้โรงเรียนมีประสิทธิภาพอย่างมีนัยสำคัญ มีดังนี้ ฐานะของนักเรียนที่ดี สภาพแวดล้อมของชุมชนของนักเรียนที่ไม่แออัดจนเกินไป ขนาดของโรงเรียนที่มีขนาดใหญ่ และจำนวนนักเรียนหญิงที่มากกว่านักเรียนชาย ปัจจัยที่ส่งเสริมให้ผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาดีอย่างมีนัยสำคัญ มีดังนี้ จำนวนครูที่เพียงพอต่อความต้องการของนักเรียน คุณภาพของครู ขนาดของโรงเรียนที่มีขนาดใหญ่ นักเรียนเพศหญิงโดยรวมทำได้ดีกว่านักเรียนเพศชาย พบในทุกรายวิชายกเว้นวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ที่ไม่พบความสัมพันธ์ โดยสรุปการศึกษานี้สนับสนุนให้มีนโยบายในการศึกษาถึงระดับการใช้ทรัพยากรทางการศึกษาของแต่ละโรงเรียนให้เกิดประโยชน์มากที่สุด โดยส่วนต่างของทรัพยากรที่ไม่เพิ่มมูลค่า ควรจัดสรรไปอยู่ในส่วนที่ขาดแคลน เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาโดยรวมได้	en_US
dc.description.abstractalternative	The purpose of this research is to measure the efficiency of resource utilization by secondary schools in Bangkok for reduce unnecessary resource and share it to insufficient school therefrom we analyze factors that can affect the level of school’s resource The study uses DEA input-oriented model to examine the level of resource efficiency we uses regression analysis to find relation between any resource and efficiency and to find relation between any resource and learning achievement. According to the research, it shows we have only 11 efficient schools or 24.44% of the total is efficient. For the rest can reduce the level of resource about 12.72% of total resource and still have same level of learning achievement Factors that give benefit to efficiency is good financial statement of student ,good environment in student’s home , the large school and more ratio of female student than male student. Factors that give benefit to learning achievement is a lot of teacher ,quality of teacher , large school and more ratio of female student can give more learning achievement in any subject but not found in mathematics and science Finally, we propose policies on education’s resource allocation to give maximum learning achievement by sharing unnecessary to insufficient school	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.title	การวัดประสิทธิภาพและปัจจัยกำหนดผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาในระดับมัธยมศึกษา	en_US
dc.title.alternative	EDUCATION EFFICIENCY MEASUREMENT AND OUTPUT DETERMINANTS AT SECONDARY EDUCATION LEVELS	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	เศรษฐศาสตร์	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	Chairat.A@Chula.ac.th,chairat.a@chula.ac.th	en_US