การสร้างงานนาฏยศิลป์ไทยเพื่อการอนุรักษ์และสร้างสรรค์สำหรับคนรุ่นใหม่

มาลินี อาชายุทธการ

DSpace Home
→
Faculty and Institute
→
Faculty of Fine and Applied Arts - Fine Arts
→
Fine Arts - Theses
→
View Item

dc.contributor.advisor	นราพงษ์ จรัสศรี
dc.contributor.author	มาลินี อาชายุทธการ
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะศิลปกรรมศาสตร์
dc.date.accessioned	2016-12-09T08:13:47Z
dc.date.available	2016-12-09T08:13:47Z
dc.date.issued	2556
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/51411
dc.description	วิทยานิพนธ์ (ศศ.ด.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2556	en_US
dc.description.abstract	วิทยานิพนธ์เล่มนี้ มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษารูปแบบและแนวคิดในการสร้างงานนาฏยศิลป์ไทยเพื่อการอนุรักษ์และสร้างสรรค์สำหรับคนรุ่นใหม่ โดยให้ความสำคัญกับการศึกษาการแสดงชุด “เพนดูลัม: อีสท์ แอน เวสท์ อิน อะ ไลฟ์ ออฟ ดานซ์” ซึ่งสร้างสรรค์และแสดงเดี่ยวโดย นราพงษ์ จรัสศรี ในปี ค.ศ. 1983 ณ เมืองเวลส์ ประเทศสหราชอาณาจักร โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ที่ใช้วิธีการเก็บข้อมูลจากงานเอกสาร ร่วมสัมมนา สัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ การทำการแสดงซ้ำ (Reproduction) โดยทดลองสร้างการแสดงชุด “เพนดูลัม” ขึ้นใหม่ และประเมินผลเพื่อหาวิธีการทำงาน ผลการวิจัยพบว่าการแสดงชุดเพนดูลัม สามารถเป็นตัวแทนของการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยสำหรับคนรุ่นใหม่ ซึ่งประกอบด้วย 1) บทการแสดงใช้เพื่อเล่าเรื่องราว 2) ลีลาการแสดงแบบนาฏยศิลป์ไทย บัลเลต์ และนาฏยศิลป์ร่วมสมัย 3) นักแสดงคนเดียวที่มีความสามารถหลากหลายทางการแสดง 4) เครื่องแต่งกายออกแบบบนพื้นฐานของศิลปวัฒนธรรมไทยและตะวันตกที่ใช้เทคนิคการเปลี่ยนเครื่องแต่งกายบนเวทีแสดง 5) เสียงและดนตรีใช้ดนตรีไทยเดิมและเสียงพูดที่ออกแบบให้เหมาะสมกับเรื่องราว 6)พื้นที่เวทีสำหรับการแสดงถูกใช้อย่างมีประสิทธิภาพในเรื่องของที่ว่าง 7) แสงสำหรับการแสดงถูกใช้เพื่อแนะนำสายตาผู้ชม 8) อุปกรณ์การแสดงใช้เป็นสัญลักษณ์ประกอบเรื่องราวที่แสดง และแนวคิดในการสร้างงานที่สำคัญ 3 ประการที่พบ คือ 1) การใช้ความหลากหลายทางวัฒนธรรม เพื่อส่งเสริมและอนุรักษ์ให้ศิลปวัฒนธรรมไทยโดดเด่นท่ามกลางกระแสวัฒนธรรมอื่นอย่างสร้างสรรค์ 2)การใช้สัญลักษณ์ในการสื่อสารเพื่อสร้างอรรถรสในการแสดง 3)การใช้เทคโนโลยีมัลติมีเดียในการแสดง จากการประเมินแนวความคิดพบว่า การตีความ(Interpretation)เป็นองค์ประกอบสำคัญในการสร้างสรรค์งานนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยผ่านระบำและการตีบท (Acting) การอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมไทยนั้นสามารถใช้ท่ารำ เพลงดนตรีและเครื่องแต่งกายให้เหมาะสมอย่างสร้างสรรค์ จะเห็นได้ว่าการสร้างงานนาฏยศิลป์ไทยเชิงอนุรักษ์และสร้างสรรค์สำหรับคนรุ่นใหม่ ถ้าทำอย่างมีหลักการจะสามารถสร้างงานที่มีคุณภาพอันเป็นการสืบทอด อนุรักษ์และเผยแพร่มรดกทางวัฒนธรรมประจำชาติสู่ประชาคมโลกอย่างภาคภูมิ	en_US
dc.description.abstractalternative	The scope of this dissertation is to study forms and concepts of producing Thai dance for the purposes of cultural preservation and creativity aiming at the new generation. The study places an emphasis on an investigation of Pendulum: East and West in a Life of Dance, a dance solo created by Narapong Charasri. It was world premiered in 1983 in Wales, The United Kingdom. This study employs qualitative research methods by document survey, attending a seminar, interviews, reproduction of Pendulum: East and West in a Life of Dance, assessment and evaluation of the reproduction in order to find out the working procedure. The study reveals that Pendulum: East and West in a Life of Dance is capable of representing Thai contemporary dance for the new generation in which constitutes the followings: (1) dialogue for telling a story; (2) a combination of Thai dance, ballet, and contemporary dance; (3) a soloist possessing performing versatility; (4) costume design on the basis of Thai and western cultural elements that must be changeable on stage; (5) usage of sound, Thai traditional music, and spoken words designed specifically to fit in a story; (6) efficient utilization of stage area; (7) lighting for guiding audience view; (8) symbolic implications of props. The three major concepts of constructing such a creative work of Thai dance contemporary with the purposes of cultural reservation for the new generation include: (1) using the concept of cultural diversity enhancing Thai culture to become eminent among other mainstream cultures creatively; (2) using symbols to communicate and to build performance aesthetics; (3) using technology and muti-media in a performance. Interpretation is one of the most important elements in producing a Thai contemporary dance through a group-dance and acting. Cultural Preservation can be accomplished by implementing dance movements, music, and costume appropriately. In order to make a Thai dance for the purposes of cultural preservation and creativity aiming at the new generation, adhering to principles and quality are of great importance to transmit, preserve, and disseminate the national heritage to global community elegantly.	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.relation.uri	http://doi.org/10.14457/CU.the.2013.1629
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	นาฏศิลป์ไทย	en_US
dc.subject	นาฏศิลป์ไทย -- การอนุรักษ์	en_US
dc.subject	การอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม	en_US
dc.subject	นราพงษ์ จรัสศรี	en_US
dc.subject	Dramatic arts, Thai	en_US
dc.subject	Dramatic arts, Thai -- Conservation	en_US
dc.subject	Naraphong Charassri	en_US
dc.subject	ปริญญาดุษฎีบัณฑิต
dc.title	การสร้างงานนาฏยศิลป์ไทยเพื่อการอนุรักษ์และสร้างสรรค์สำหรับคนรุ่นใหม่	en_US
dc.title.alternative	Thai dance creation using conservation and creative ideas for the new generation	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาเอก	en_US
dc.degree.discipline	นาฏยศิลป์ไทย	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	ไม่มีข้อมูล
dc.identifier.DOI	10.14457/CU.the.2013.1629