การสื่อสารของกลุ่มซาไกที่ย้ายถิ่นฐานมาสู่ชุมชนเมืองในการปรับตัวและการแสดงอัตลักษณ์แห่งชาติพันธุ์

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาและกระบวนการในการแก้ไขปัญหาการสื่อสารของกลุ่มซาไกที่ย้ายถิ่นฐานมาสู่ชุมชนเมือง รวมทั้งศึกษาการสื่อสารในการแสดงอัตลักษณ์แห่งชาติพันธุ์ซาไก ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกร่วมกับการสังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วมกับกลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นครอบครัวซาไกที่ย้ายถิ่นฐานมาอาศัยอยู่ในจังหวัดนครนายก จำนวน 4 คน และศึกษาบุคคลที่เป็นคู่สื่อสารต่างวัฒนธรรมของกลุ่มซาไกกลุ่มนี้จำนวน 13 คน ผลการวิจัยพบว่า 1. ปัญหาที่เป็นอุปสรรคสำคัญทางการสื่อสารเกิดขึ้นเนื่องจากประสบการณ์และการเรียนรู้ทางภาษา วัฒนธรรมและสังคมแตกต่างไปจากวัฒนธรรมใหม่ที่ครอบครัวซาไกเข้าไปอาศัยอยู่ ดังนั้นปัญหาที่เกิดขึ้นจึงมีความแตกต่างกันไปตามแต่ลักษณะทางภูมิหลังของแต่ละคน ซึ่งปัญหาที่พบมีดังนี้ 1.การไม่เข้าใจหรือไม่รู้ภาษาที่ใช้สื่อสารกัน 2.การขาดความรู้ในวิธีการสื่อสารตามวัฒนธรรมใหม่ 3. การหลีกเลี่ยงการสื่อสารกับบุคคลต่างวัฒนธรรม 4. การยึดติดกับความเชื่อดั้งเดิมของตนเอง 5. การไม่พยายามปรับตัวให้สามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ในวัฒนธรรมใหม่ 6. ปัญหาการมีอคติและการมองแบบเหมารวม ปัญหาข้างต้นนี้สามารถแก้ไขได้โดยการพยายามร่วมกันของทั้งสองฝ่าย คือ ครอบครัวซาไกและบุคคลคู่สื่อสาร ซึ่งมี 6 วิธี ได้แก่ 1.การทำความเข้าใจในภาษาและวัฒนธรรมซึ่งกันและกัน 2.การให้ความรู้/ให้การศึกษา 3.การใช้สื่อบุคคล สื่อมวลชน และสื่อเฉพาะกิจ 4. การหลีกเลี่ยงการมองเหมารวมและมีอคติ 5.การเอาใจเขามาใส่ในใจเรา (Empathy) 6. การสร้างความสัมพันธ์กับบุคคลคู่สื่อสาร 2. ครอบครัวซาไกมีการแสดงอัตลักษณ์ทางปัจเจกบุคคลและอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมผ่านการสื่อสารทั้งวัจนภาษาและอวัจนภาษา โดยอัตลักษณ์ที่แสดงออกนั้นมีการเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพการณ์และความสัมพันธ์กับบุคคลคู่สื่อสาร รวมทั้งพบว่าผู้ที่มีอัตลักษณ์ในตนเองน้อยเท่าใดการแสดงความเป็นตัวตนจะมากตามไปด้วย