ความรักบนความแตกต่างทางวัฒนธรรม : การแต่งงานระหว่างสตรีไทยพุทธกับชาติไทยมุสลิมที่อาศัยในเขตประเวศ กรุงเทพมหานคร

Abstract

วัตถุประสงค์ในการศึกษาครั้งนี้ คือ 1) เพื่อศึกษากระบวนการ “ความรัก” ระหว่างหญิงและชายที่มีความแตกต่างทางวัฒนธรรม 2) เพื่อศึกษาวิถีชีวิตความเป็นอยู่ และวิธีการปรับตัวของสตรีที่แต่งงานระหว่างวัฒนธรรม 3) เพื่อวิเคราะห์ถึงปัจจัยที่มีผลต่อการให้ความหมายของความรัก และการปรับตัว โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษามีจำนวนทั้งสิ้น 10 ราย เป็นสตรีไทยที่เคยนับถือศาสนาพุทธ และเป็นมุสลิมโดยการสมรสกับคู่ครองซึ่งเป็นชายไทยมุสลิม มีอายุตั้งแต่ 25 ปีขึ้นไป และมีระยะเวลาการสมรส 5 ปี เป็นอย่างน้อย ผู้วิจัยทำการเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างด้วยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก(In-depth interview) และการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ผลจากการศึกษาพบว่า สตรีที่แต่งงานระหว่างวัฒนธรรมจะให้ความสำคัญต่อความรักเป็นอันดับแรกในการตัดสินใจแต่งงาน แม้ว่าจะมีปัจจัยอื่นมาประกอบการตัดสินใจ อาทิเช่น สถานภาพทางสังคมและเศรษฐกิจ ความคาดหวังทางสังคม ฯลฯ แต่จากการศึกษาพบว่า ปัจจัยด้านความรักนั้นมีความโดดเด่นมากที่สุด ซึ่งจะเห็นได้จากการสตรีที่แต่งงานระหว่างวัฒนธรรมได้ให้ความหมายของความรักไว้ในแต่ละบุคคล โดยได้แสดงออกมาเป็นรูปแบบของความรักในหลายรูปแบบ ได้แก่ ความรักแบบเสน่หา ความรักแบบไม่ผูกมัด ความรักแบบมิตรภาพ ความรักแบบโรแมนติค ความรักแบบในอุดมคติ และความรักแบบไม่เห็นแก่ตัว นอกจากนี้ยังพบว่าการปรับตัวทางสังคมของสตรีที่แต่งงานระหว่างวัฒนธรรม จะมีการปรับเปลี่ยนทางพฤติกรรมและมีการปรับความรู้สึกและจิตใจ เพื่อให้สามารถยอมรับสภาพความเป็นจริง และการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายหลังจากการแต่งงานได้ โดยสรุปแล้วพบว่าความรักมีผลต่อการแต่งงานระหว่างวัฒนธรรม และปัจจัยด้านภูมิหลังของสตรีที่แต่งงานระหว่างวัฒนธรรมเป็นปัจจัยที่มีผลต่อการให้ความหมายของความรัก และส่งผลต่อความสามารถในการปรับตัว