ความสัมพันธ์ด้านความแปลกเด่นของมัศดัรโครงคำและมัศดัรกลุ่มคำ ในภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่: การศึกษาข้ามสมัย

ดุลยวิทย์ นาคนาวา

dc.contributor.advisor	พิทยาวัฒน์ พิทยาภรณ์
dc.contributor.author	ดุลยวิทย์ นาคนาวา
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะอักษรศาสตร์
dc.date.accessioned	2018-06-20T09:06:14Z
dc.date.available	2018-06-20T09:06:14Z
dc.date.issued	2559
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/59144
dc.description	วิทยานิพนธ์ (อ.ด.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2559	en_US
dc.description.abstract	วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาการเปลี่ยนแปลงหน้าที่ทางวากยสัมพันธ์ของมัศดัรโครงคำและมัศดัรกลุ่มคำตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 19 จนถึงปัจจุบัน (ค.ศ. 1876-2011) (2) ศึกษาการเปลี่ยนแปลงการปรากฏร่วมกับประเภททางอรรถศาสตร์ของคำกริยาที่เกิดร่วมด้วยของมัศดัรทั้ง 2 แบบ ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 19 จนถึงปัจจุบัน (ค.ศ. 1876-2011) และ (3) ศึกษาการเปลี่ยนแปลงของความสัมพันธ์ด้านความแปลกเด่นของมัศดัรโครงคำและมัศดัรกลุ่มคำทั้ง 2 ประเภทแบบข้ามสมัยโดยใช้แนวทางการศึกษาแบบเน้นการแปร ศึกษาความแปลกเด่นด้านการใช้ของมัศดัรโครงคำและมัศดัรกลุ่มคำที่นำหน้าโดยหน่วยคำ an และ anna ในภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่ซึ่งทราบได้จากความถี่ในการปรากฏ ผลการศึกษาในด้านวากยสัมพันธ์พบว่ามัศดัรทั้ง 3 แบบปรากฏร่วมกันในตำแหน่งประธาน กรรม หลังคำบุพบท ส่วนเติมเต็มประธาน และสัมพันธการก โดยมีเพียงตำแหน่งกรรมและหลังคำบุพบทเท่านั้นที่มัศดัรทั้ง 3 แบบปรากฏครบ 7 ช่วงระยะเวลา ในด้านประเภททางอรรถศาสตร์ของกริยาพบว่ามัศดัรทั้ง 3 แบบปรากฏร่วมกันในกริยากลุ่มแสดงการสื่อสารและคำพูด กริยาแสดงความต้องการและความหวัง กริยาแสดงทัศนะภาวะ กริยาแสดงความคิดและการรับรู้ กริยาแสดงสถานะ กริยาแสดงการกระทำ และสัมพันธกริยาโดยมีเพียงมัศดัรโครงคำเท่านั้นที่ปรากฏได้กับทุกกลุ่มกริยาครบทั้ง 7 ช่วงระยะเวลา นอกจากนี้ยังพบว่ามัศดัรกลุ่มคำประเภทที่ 2 มีสัดส่วนในการปรากฏกับกริยาแสดงการสื่อสารและคำพูดมากขึ้นในช่วงระยะเวลาที่ 4-7 อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาความสัมพันธ์ด้านความแปลกเด่นในภาพรวมพบว่ามัศดัรโครงคำมีลักษณะที่ไม่แปลกเด่น โดยปรากฏมากกว่ามัศดัรกลุ่มคำทั้ง 2 ประเภททุกช่วงระยะเวลา และมีแนวโน้มจะเพิ่มขึ้นตามระยะเวลา ในขณะที่มัศดัรกลุ่มคำทั้ง 2 ประเภทมีลักษณะที่แปลกเด่น โดยมัศดัรโครงคำประเภทที่ 1 มีแนวโน้มลดลง และมัศดัรโครงคำประเภทที่ 2 มีแนวโน้มคงที่	en_US
dc.description.abstractalternative	This thesis aims to (1) study the changes in syntactic positions of templatic and periphrastic maṣdars from the 19th century to the present (1876-2011), (2) study the changes in the collocation of semantic verb types with templatic and periphrastic maṣdars from the 19th century to the present (1876-2011), and (3) study diachronic changes in markedness relations of templatic and both types of periphrastic maṣdars by adopting the variationist approach to linguistic change. This study examines the markedness relation of templatic maṣdars and both types of periphrastic maṣdars those preceded by morpheme an and anna in Modern Standard Arabic and can observe by frequency in occurrences. With respect to syntactic positions, The results reveal that the three types of maṣdars can occur as subjects, objects, postpositions, subject complements and genitives. However, only in the objects and the postpositions did the three types of maṣdars occur in all the seven periods of time. For semantics verb type, the results show that the three types of maṣdars can occur with verbs of informing and speaking, verbs of wishing, modal verbs, verbs of cognition and sense, verbs of status, verbs of action and copula verbs. Nevertheless, but only templatic maṣdars occured with every verb type during seven periods. The result also shows that type-II periphrastic maṣdars occurring with verb of informing and speaking increased from the 4th to 7th period. In summary, the result shows that templatic maṣdars, in general, are unmarked and show a decreased in markedness through time more frequently than both types of periphrastic maṣdars over all the time periods and on the other hand, both types of periphrastic maṣdars are marked. While the frequency of type-I periphrastic maṣdars decreases over time, type-II periphrastic maṣdars remain relatively stable.	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.relation.uri	http://doi.org/10.58837/CHULA.THE.2016.724
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	ภาษาอาหรับ -- คำกริยา	en_US
dc.subject	ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ	en_US
dc.subject	Arabic language -- Verb	en_US
dc.subject	Historical linguistics	en_US
dc.title	ความสัมพันธ์ด้านความแปลกเด่นของมัศดัรโครงคำและมัศดัรกลุ่มคำ ในภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่: การศึกษาข้ามสมัย	en_US
dc.title.alternative	Markedness relation between templatic and periphrastic maṣdar in modern standrad arabic: a diachronic study	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาเอก	en_US
dc.degree.discipline	ภาษาศาสตร์	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	Pittayawat.P@Chula.ac.th
dc.identifier.DOI	10.58837/CHULA.THE.2016.724