Abstract:
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาระดับไขมันแอล ดี แอลกับอัตราการเสียชีวิตที่ 1 ปีในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจตีบฉับพลันแบบเอสทียกในประเทศไทย
วัสดุและวิธีการ: เป็นการศึกษาแบบย้อนหลังในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจตีบฉับพลันแบบเอสทียกจำนวน 1,542 คนตั้งแต่ปี พ.ศ.2542-2558 ที่ได้รับการสวนและเปิดหลอดเลือดหัวใจในโรงพยาบาลตติยภูมิของประเทศไทย แบ่งผู้ป่วยออกเป็น 4 กลุ่มตามระดับไขมันแอลดีแอลตั้งต้น ได้แก่ <70 (กลุ่ม 1), 70-99 (กลุ่ม 2), 100-129 (กลุ่ม 3) และ ≥130 มก./ดล. (กลุ่ม 4) ข้อมูลพื้นฐานของผู้ป่วย ข้อมูลการรักษา และผลการรักษาถูกรวบรวมและวิเคราะห์ ผลการวิจัยหลักได้แก่อัตราการเสียชีวิตที่ 1 ปี ใช้สถิติ T-test, Chi-square และ Survival time analysis ในการวิเคราะห์
ผลการศึกษา: อัตราการเสียชีวิตที่ 1 ปีในผู้ป่วยกลุ่ม 1-4 คือ 23.0%, 21.2%, 12.3% และ 9.2% ตามลำดับ เมื่อใช้ผู้ป่วยกลุ่ม 4 เป็นฐานในการเปรียบเทียบ Hazard ratio (HR) เท่ากับ 1.91 (95% confidence interval [CI] 1.31-2.80; p<0.001) สำหรับกลุ่ม 1, HR 1.88 (95% CI 1.42-2.49; p<0.001) สำหรับกลุ่ม 2 และ HR 1.21 (95% CI 0.91-1.60; p=0.186) ในการประเมินแบบ multivariate analysis พบว่าปัจจัยที่ใช้ทำนายอัตราตายที่ 1 ปี ได้แก่ การบีบตัวของหัวใจห้องล่างซ้ายน้อยกว่าร้อยละ 40 OR 2.01 (95% CI 1.56-2.60; p<0.001), Killip class IV OR 1.76 (95% CI 1.07-2.89; p=0.025), การได้รับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ OR 1.58 (95% CI 1.12-2.24; p=0.009), การเกิดภาวะหัวใจล้มเหลวที่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ OR 1.57 (95% CI 1.09-2.25; p=0.015), ค่าครีเอทินินเกิน 1.5 มก./ดล. OR 1.43 (95% CI 1.06-1.93; p=0.016), หลอดเลือดหัวใจตีบ 3 เส้น OR 1.40 (95% CI 1.09-2.25; p=0.015) และเพศหญิง HR 1.04 (95% CI 1.03-1.05; p<0.001) ส่วนระดับไขมันแอลดีแอลน้อยกว่า 100 มก./ดล. ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p=0.677)
สรุปผล: ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจตีบฉับพลันแบบเอสทียกที่มีไขมันแอล ดี แอลต่ำสัมพันธ์กับอัตราตายที่ 1 ปีสูงกว่าผู้ป่วยที่มีไขมันแอล ดี แอลสูง ซึ่งไขมันแอล ดี แอลไม่ใช่ปัจจัยที่ใช้ทำนายอัตราตายที่ 1 ปี เป็นเพียงปัจจัยที่สัมพันธ์กับอัตราตายที่ 1 ปี
