Abstract:
ในปัจจุบัน การกระทำความผิดฐานฟอกเงินโดยใช้เงินสดนั้น ได้มีการพัฒนารูปแบบของการกระทำความผิดออกไปเป็นอย่างมาก ได้แก่ วิธีการเปลี่ยนสภาพเงินสกปรกเป็นทรัพย์สินที่มีค่าต่างๆ เช่น รถยนต์ ทองคำ อัญมณี ปศุสัตว์ แล้วต่อมาจึงเอาสังหาริมทรัพย์เหล่านั้นกลับมาเปลี่ยนสภาพเป็นเงินสด ทำให้เงินที่ได้มาในภายหลังดังกล่าว กลายเป็นเงินซึ่งมีที่มาโดยชอบด้วยกฎหมาย โดยการทำธุรกรรมที่ใช้เงินสดเหล่านี้มักจะกระทำกันเองโดยตรง ไม่ผ่านสถาบันการเงิน ทำให้เป็นการยากที่จะติดตามหาร่องรอยที่จะนำไปสู่ตัวผู้กระทำความผิด ซึ่งในต่างประเทศได้มีความพยายามในการควบคุมการทำธุรกรรม หรือการชำระหนี้ที่ใช้เงินสดในการชำระหนี้ มิให้มีการใช้เงินสดปริมาณมากเกินกว่าที่กำหนดไว้ในกฎหมาย สนับสนุนให้มีการใช้บัตรเครดิต หรือสนับสนุนให้มีการชำระเงินด้วยการโอนเงิน กำหนดให้ใช้เงินสดได้ในจำนวนที่กำหนดเท่านั้น หากจำนวนมากกว่านั้นให้ใช้เช็คแทน ไม่ว่าจะเป็นการใช้เช็ค เช็คขีดคร่อม หรือตราสาร ทางการเงินอื่นๆ แทนการใช้เงินสดจำนวนมาก แต่สำหรับในประเทศไทย พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 ยังมิได้มีการนำมาตรการทางกฎหมายดังกล่าวมาใช้อย่างชัดเจนนัก จึงเป็นเหตุผลอันสมควร ที่จะศึกษาถึงลักษณะของกฎหมาย เหตุผลในการนำกฎหมายมาใช้ รวมถึงศึกษาถึงผลดีและผลเสียของมาตรการทางกฎหมายดังกล่าว เพื่อนำมาปรับใช้ในประเทศไทยให้เหมาะสมต่อไป