Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะและพัฒนาการของตัวละครหลักสตรีที่ปรากฏในนวนิยายไทย โดยการศึกษาเนื้อหาจากนวนิยายทั้ง 5 เรื่อง คือ เรื่องมณีร้าว เรื่อเสราดารัล, เรื่องดอกไม้ในป่าหนาว, เรื่องแผ่นดินหัวใจ และเรื่องอยู่เย็น...เป็นสุข รวมทั้งศึกษาบทบาทของสตรีที่ปรากฏในนวนิยายไทยตามแนวคิดการพัฒนาสตรี โดยทำการศึกษาจากเนื้อหาของนวนิยายที่เกี่ยวกับตัวละครหลักสตรีจากนวนิยาย 5 เรื่องได้แก่ คล้ายเดือน จากนวนิยายเรื่องมณีร้าว, พันไมล์ จากนวนิยายเรื่องเสราดารัล, ดวงลดา จากนวนิยายเรื่องดอกไม้ในป่าหนาว, โมฬี จากนวนิยายเรื่องแผ่นดินหัวใจ และพิงค์สุดา จากนวนิยายเรื่องอยู่เย็นเป็นสุข ผลการวิจัยพบว่าตัวละครหลักสตรีที่ศึกษานี้มีการดำเนินเรื่องเป็นไปตามลำดับขั้นตอน มีการเติบโตของตัวละครหลักสตรีไปตามแก่นเรื่อง และมีพัฒนาการของตัวละครหลักสตรีในด้านการเรียนรู้และดำเนินชีวิตที่สมบูรณ์ขึ้น ภายหลังจากได้ผ่านประสบการณ์, ความขัดแย้ง และ อุปสรรคต่างๆไปได้ นอกจากนั้น การวิจัยได้พบว่า ภาพรวมของบทบาทสตรีที่ปรากฏในนวนิยายไทยทั้ง 5 เรื่อง ตามแนวคิดการพัฒนาสตรีนั้น มีแนวคิดด้านการพัฒนาสังคมอยู่ในอันดับที่หนึ่ง และผู้วิจัยได้ พบว่า คล้ายเดือนมีการพัฒนาที่เน้นหนักในด้านการพัฒนาตนเอง การประกอบอาชีพ และ เสรีภาพในการเลือกคู่ครอง พันไมล์มีการพัฒนาที่เน้นหนักในด้านการพัฒนาสังคม ดวงลดามีการ พัฒนาที่เน้นหนักในด้านเสรีภาพในการดำเนินชีวิต โมที่มีการพัฒนาที่เน้นหนักในด้านการพัฒนา สังคม และพิงค์สุดามีการพัฒนาที่เน้นหนักในด้านการศึกษาและการพัฒนาตนเอง
